zapalenie jelit coprological duże znaczenie podane do badań, które pomagają w wykrywaniu elementów zapalnych chorób ze zmianami na większej części światła okrężnicy lub niestrawionych resztek jedzenia, co wskazuje na obecność choroby, a bardziej uszkodzonego zagłębienia w jelicie cienkim.
Lekarz, jeśli istnieje podejrzenie zapalenia jelit, otrzymuje testy na kał i krew. Podczas analizy kału sprawdzana jest obecność jaj robaków, a także siew taboru dla bakterii z grupy dyzenterii. Przeprowadza się również kontrolę nad dysbakteriozą.
W analizie krwi w przypadku ciężkiej jelit zostaną ujawnione niedokrwistość hipoproteinemii, Dysproteinemia i obniżenie wskaźnika lipidów w surowicy krwi. Występuje spadek poziomu sodu, wapnia i potasu.
Metody diagnozy zapalenia jelit
Endoskopowe metody diagnozowania choroby to kolonoskopia i sigmoidoskopia. Dzięki niemu specjalista otrzymuje ogólny obraz nieżytowych procesów zapalnych występujących w błonie śluzowej okrężnicy. W tym przypadku można znaleźć: śluz, krwotok, zaczerwienienie i obrzęk.
Dzięki badanie rentgenowskie jamy okrężnicy w przypadku podejrzenia diagnozy jelit z wykorzystaniem kontrastu wlewu jest możliwość, aby uzyskać obraz ze zmodyfikowanego przyłożenia błony śluzowej, która jest charakterystyczna dla aktywności ruchowej jelit.
W przypadku zdiagnozowania zapalenie jelit jelita cienkiego zostanie zbadane za pomocą metody rentgenowskiej, a specjalistyczne badanie zostanie przeprowadzone w celu określenia funkcji ssania jelita cienkiego. W niektórych przypadkach podaje się biopsję aspiracyjną.
Diagnostyka różnicowa zapalenia jelit
Diagnostyka różnicowa choroby wynika z faktu, że bardzo wiele chorób ma takie same objawy z zapaleniem jelit. W ten sposób różnicowanie odbywa się z dyskinezą jamy jelita cienkiego. W przypadku dyskinezy nie ma bolesnych odczuć podczas badania palpacyjnego, ale występują zaburzenia defekacji. Ostateczną diagnozę można wykonać tylko przy użyciu endoskopii z biopsją jelita grubego.
Diagnoza jest przeprowadzana i wyklucza zapalenie okrężnicy nieswoistego typu wrzodziejącego. Mają one bardzo podobne objawy, jednak w trakcie wlewu baru i endoskopia, w przypadku jelit będzie się obserwować obecność licznych wrzodów, bliznowacenie zwężenia światła jelita.
Często występującymi objawami są choroba Leśniowskiego-Crohna i zapalenie jelit. Bardzo duże znaczenie w diagnostyce podane inspekcji okolicy odbytu: w przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna obserwuje się obrzęk błony śluzowej i tkanki krocza, dzięki czemu skóra staje się niebieskawy-fioletowy kolor. Aby dokładnie określić chorobę, przeprowadza się badanie endoskopowe z biopsją dotkniętego obszaru błony śluzowej.
Nowotwory we wnęce jelita grubego mają szczególną właściwość przepływu w zależności od rodzaju zapalenia jelit. Wyróżniające cechy diagnozy wystaje stałej obecności zaparcie bez szwu, przy pomiarze z biegunką lub zaparciem pojawia liczne nieprzyjemnym zapachu kału po dłuższym zaparcia. W tym przypadku irygoskopia, sigmoidoskopia i kolopofibrioskopia są wykonywane z ukierunkowaną biopsją jelita grubego.