Voor een gespecialiseerde gastro-enteroloog hebben patiënten in de regel klachten over pijnlijke gewaarwordingen in de epigastrische regio. Ze kunnen zowel pijnlijk als scherp zijn. Soms is de pijn krampachtig. Ook klagen patiënten soms over algemene zwakte of een opgeblazen gevoel aan het einde van de maaltijd. Dergelijke symptomen duiden in de regel op een diagnose zoals duodenitis. In sommige gevallen zijn er klachten van bijkomende symptomen van de ziekte( brandend maagzuur, misselijkheid, defaecatiestoornissen, braken, een volledig gebrek aan eetlust of niet-geforceerde hongersalmen).
Diagnose bij het eerste bezoek van een arts
Als een diagnose van duodenitis wordt vermoed, voert de specialist een buikperceptie uit. Bijzondere aandacht wordt natuurlijk besteed aan de epigastrische afdeling. Deze afdeling bevindt zich net onder de ribbenkast tussen de ribben, maar boven de navel. Dat is in feite - is de projectie van de maag en de twaalfvingerige darm op de voorste wand van de buikholte. Tijdens palpatie van de buik, ontdekt de gastro-enteroloog in de regel pijnlijke gewaarwordingen in het gebied dat overeenkomt met de projectie van de twaalfvingerige darm. Dit duidt op een mogelijke duodenitis.
De ziekte is behoorlijk divers. In de regel is het klassieke klinische beeld van deze ziekte in de praktische geneeskunde uiterst zeldzaam. Bovendien, met chronische duodenitis, is er een gelijktijdig verloop van de ziekte met andere even gevaarlijke ziekten. Om de acute vorm van duodenitis te diagnosticeren, is het soms voldoende om aandacht te besteden aan de symptomen van intoxicatie. Maar om de diagnose nauwkeuriger te stellen, is het in de regel uiterst belangrijk om een instrumentele differentiaaldiagnose uit te voeren.
Diagnose van duodenitis door instrumentele methoden
Duodenoscopy is een onderzoek van de twaalfvingerige darm met een endoscoop. Met deze methode kunt u het aantal bepalen, evenals de kwaliteit van ontstekingszones op het slijmvlies, evenals andere pathologische aandoeningen. Dit onderzoeksmiddel wordt als het belangrijkste beschouwd voor een nauwkeurige diagnose.
Fibrogastroduodenoscopie is een van de varianten van de endoscopische onderzoeksmethode. Dankzij deze methode kan de gastro-enteroloog een voldoende nauwkeurig beeld van het object op een computerscherm verkrijgen. Daarnaast is het mogelijk om een schijf met video en foto's van de resultaten van deze studie op te nemen. Met deze methode kunt u ook een biopsie maken. Een biopsie is een procedure waarbij monsters van slijmvliesweefsel worden genomen om daarmee verdere onderzoeken uit te voeren. Zo wordt de aard van de schade bepaald.
pH-metrie van de slokdarm is een onderzoek dat is gericht op het bepalen van de zuurgraad van maagsap, evenals op andere inhoud van het maag-darmkanaal. Om dit te doen, wordt een speciale sonde door de slokdarm ingebracht om vloeistof te trekken. Bovendien is het voor de procedure noodzakelijk dat de patiënt niets eet en ook speciale medicijnen neemt. Na een hek van een vloeistof uitgeven, zoals in een slokdarm, en in een maag, en in een darm.
Antropodenale manometrie is een procedure waarmee u motorische vaardigheden kunt evalueren en de druk in de bovenste delen van het maagdarmkanaal kunt bepalen. Deze studie wordt uitgevoerd in verschillende versies en technieken. Het hangt allemaal af van wat je nodig hebt om de gastro-enteroloog te bepalen.
Bij de diagnose van duodenitis worden gelijktijdig studies uitgevoerd naar andere spijsverteringsorganen om een nauwkeuriger diagnose te stellen.