De alvleesklier is een van de meest belangrijke en tegelijkertijd het meest kwetsbare spijsverteringsstelsel. Haar ziekten gaan gepaard met ernstige pijn en leiden tot ernstige gevolgen voor het lichaam: de ontwikkeling van diabetes mellitus en chronische pancreatitis, waarvan de aanwezigheid de levenskwaliteit van de patiënt nadelig beïnvloedt.
Opgemerkt moet worden dat alvleesklierziekten bekend zijn sinds de oudheid, maar dat het succes in de behandeling pas in de tweede helft van de vorige eeuw werd bereikt. In dit geval moet de behandeling onmiddellijk worden gestart, zodra duidelijk wordt dat het dit specifieke lichaam schaadt. Om behandeld te worden is het noodzakelijk onder constant medisch toezicht, inclusief de analyse van bloed en urine, de controle van water en zuur-base balans. Dit alles impliceert verplichte ziekenhuisopname van de patiënt met volledige uitsluiting van zelfbehandeling.
Als om wat voor reden dan ook de pancreas pijn doet, maar er geen mogelijkheid is om medische hulp in te roepen, moet je proberen de meest comfortabele houding aan te nemen, die minder pijn doet. Zet dan op de buik een bubbel met ijs en stop het eten volledig. Geen enkele medicatie die de spijsvertering stimuleert, inclusief het op grote schaal geadverteerde mezim-medicijn, kan niet worden ingenomen.
Als de alvleesklier pijn doet, moet je proberen haar vrede te geven, terwijl je haar exocriene activiteit vermindert bij de productie van spijsverteringssappen. Van medicijnen is het acceptabel om tabletten te nemen die vasospasme verwijderen. Hun actie zorgt voor de uitstroom van al gesynthetiseerde spijsverteringssappen, waarvan stagnatie weefselnecrose kan veroorzaken.
Het is ook noodzakelijk om medicijnen te nemen, waarvan de actie gericht is op het verminderen van de zuurgraad van de maaginhoud. Van zijn overmatige hoeveelheid, kan de alvleesklier ook worden beïnvloed.
Tabletten kunnen worden vervangen door alkalisch mineraalwater, dat om de twee uur moet worden gedronken. In de normale toestand neutraliseert de alvleesklier de zuurgraad van de maaginhoud, maar met pijn is medische hulp vereist.
Als de alvleesklier pijn doet, schrijft de arts gewoonlijk geneesmiddelen voor die de aanmaak van spijsverteringsenzymen onderdrukken. Het kan sandostatine of somatostatine zijn. De duur van de behandeling met medicijnen kan verschillen: van meerdere dagen tot een maand en meer.
Het remmen van de exocriene activiteit zal geneesmiddelen zoals dalargin en peritol helpen. Maar al deze preparaten moeten worden voorgeschreven door de arts, rekening houdend met de aard van de ziekte en de kenmerken van de patiënt.