Diffusie van de pancreas kan worden gedetecteerd tijdens het echografisch onderzoek. Het lijkt een ongelijke verdeling van echografiepulsen door de weefsels van het parenchym en wordt ook diffuus verhoogde echogeniciteit genoemd.
diffuus Pancreas ultrasoon worden gedetecteerd in elk stadium van pancreatitis en diabetes, zijn ingericht voor nadere diagnostiek of controle over de behandelingskuur. Maar de belangrijkste ontdekking van de verspreiding van de alvleesklier tijdens preventieve onderzoeken en onderzoeken die het mogelijk maken met behulp van echografie om het risico op het ontwikkelen van pancreatitis en necrotische veranderingen in parenchymale weefsels te identificeren. Tegelijkertijd kan een persoon zich volledig gezond voelen en tot een bepaalde tijd geen problemen hebben met de spijsvertering.
In de regel, na de VS en het onthullen van diffuus verhoogde echogeniciteit van de pancreas weefsel, een passende vermelding in de geschiedenis van de ziekte, maar de uiteindelijke diagnose van de patiënt is niet gezet. De behandelende arts, mogelijk tot groot ongenoegen van de patiënt, schrijft een aanvullend onderzoek voor.
Er is een natuurlijke vraag: waarom is het onmogelijk om een diagnose te stellen van een ziekte op basis van de onthulde diffusie van de pancreas? Het antwoord is heel eenvoudig: diffusie van het parenchym is geen diagnose. Diffuus verhoogde echogeniciteit geeft alleen heterogeniteit pancreatisch weefsel, dat een oorzaak van de ontsteking daarin kunnen zijn en vetweefsel overgroei ontstaan bij diabetes mellitus, de aanwezigheid van kalkafzetting in de leidingen, alsmede diverse tumoren, cysten en pseudocysten.
Echter, de verspreiding van het parenchym is de basis voor het begin van een grondig medisch onderzoek, laboratoriumtests, en een signaal voor de patiënt van de noodzaak om een gezonde levensstijl te beginnen.
Opgemerkt dient te worden dat de echografisch onderzoek, gebaseerd op de detectie van diffuse heterogeniteit van weefsels, helpt niet alleen om het begin van de ziekte op te sporen, maar ook om de bestaande diagnose te verduidelijken. Zo kan men parenchymale diffusie detecteren veroorzaakte uitzetting leidingen en sluiten zijn buitensporig karakteristieke activiteit van chronische pancreatitis. Het kan ook wijzen op necrotische veranderingen in het parenchym en onvoldoende productie van pancreas-sappen.
Dit betekent dat de detectie van de diffusie van de alvleesklier wordt door een arts als alarm, wat aangeeft dat de gezondheid van de patiënt in gevaar en helpt ook bij het beheersen van de behandeling.