Często w leczeniu zapalenia trzustki stosuje się antybiotyki. Leki te są stosowane w przewlekłej i ostrej postaci choroby. W przewlekłym zapaleniu trzustki, antybiotyków stosuje się w przypadku zapalenia dróg żółciowych i peripankreatita. Ich rozwoju leków na receptę takie jak cefuroksymu dożylnie lub domięśniowo w ciągu tygodnia 3 razy / dzień 1G tsefobid - dwa razy dziennie, o takim samym stężeniu, co tydzień lub domięśniowo ampioksa oczywiście 2g domięśniowo cztery razy dziennie.
Jeśli długoterminowe peripankreatita leczenie z zastosowaniem antybiotykoterapii nie osiągnięto oczekiwanych rezultatów, to jest powód do przypuszczeń, niewrażliwego mikroflory, takie jak chlamydia i innych. Ta pozycja jest podstawą zapalenia trzustki z antybiotykami, takimi jak sumamed i abaktal.
Przez chwilę zdecydowano zapisać je w ostrej formie w celu zapobiegania, by tak rzec, z terapii podtrzymującej. Jako wymówkę dla tej metody leczenia podano dane dotyczące zmniejszenia śmiertelności u pacjentów z trzustkowym pacjentem. Ponadto, nacisk na większą częstość zgonów w przypadku zakażonych choroby w porównaniu do śmiertelności w jałowym, co oznacza, że w przedziale pomiędzy pierwszym i trzecim tygodniu od rozpoczęcia perkolacji ostrego zapalenia trzustki, stosowanie antybiotyków pośrednio może zmniejszyć śmiertelność w zapobieganiu rozwoju infekcji w zapaleniem trzustkiżelazo.
Jednak po pewnym czasie szerokie badania antybiotyków wpływ na trzustkę, stwierdzono, że chociaż częstość zakażeń maleje z trzustki, co potwierdza topografii komputerowych, że ogólnie śmiertelność z tych leków nie mają żadnego wpływu. W związku z tym stopniowo zaprzestać stosowania w profilaktyce i podawany tylko podczas postępującej niewydolności narządu, rozwój zespołu ogólnoustrojowej reakcji zapalnej lub pogorszenia stanu klinicznego pacjenta cierpiącego na infekcję bakteryjną, zalążki objawów.
sprzeczne dane na temat tego, czy aby nie stosować antybiotyków w leczeniu zapalenia trzustki lub lepiej odmówić takiej profilaktyki medycznej, sprawiają, że niemożliwe, aby dać jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Dlatego każdy lekarz sam podejmuje decyzję, w oparciu o stan pacjenta, na temat charakteru i stopnia gruczołu trzustkowego.