Trzustka jest jednym z najważniejszych i jednocześnie najbardziej podatnym na uszkodzenia układem trawiennym. Jej chorobie towarzyszy silny ból i poważne konsekwencje dla organizmu: rozwój cukrzycy i przewlekłego zapalenia trzustki, których obecność wpływa niekorzystnie na jakość życia pacjenta.
Należy zauważyć, że choroby trzustki są znane od czasów starożytnych, ale sukces w ich leczeniu osiągnięto dopiero w drugiej połowie ubiegłego wieku. W takim przypadku leczenie należy rozpocząć natychmiast, gdy tylko okaże się, że szkodzi temu konkretnemu ciału. Aby być leczonym, konieczna jest stała opieka lekarska, w tym analiza krwi i moczu, kontrola wody i równowagi kwasowo-zasadowej. Wszystko to oznacza obowiązkową hospitalizację pacjenta z całkowitym wyłączeniem samoleczenia.
Jeśli z jakiejkolwiek przyczyny trzustka boli, ale nie ma możliwości skorzystania z pomocy medycznej, powinieneś postarać się przyjąć najbardziej wygodną pozycję, która boli mniej. Następnie umieść na brzuchu bańkę z lodem i całkowicie zrezygnuj z jedzenia.Żadne leki stymulujące procesy trawienne, w tym szeroko reklamowany lek mezim, nie mogą zostać podjęte.
Jeśli trzustka boli, musisz spróbować zapewnić jej spokój, jednocześnie zmniejszając jej aktywność zewnątrzwydzielniczą w produkcji soków trawiennych. Leków, przyjmowanie tabletek, które łagodzą skurcz naczyń krwionośnych, jest dopuszczalne. Ich działanie zapewni odpływ już zsyntetyzowanych soków trawiennych, których stagnacja może powodować martwicę tkanek.
Konieczne jest również przyjmowanie leków, których działanie ma na celu zmniejszenie poziomu kwasowości treści żołądkowej. Z jego nadmiernej ilości może również ucierpieć trzustka.
Tabletki można zastąpić alkalicznymi wodami mineralnymi, które należy pić co dwie godziny. W stanie normalnym trzustka neutralizuje kwasowość treści żołądkowej, ale z bólem wymaga pomocy medycznej.
Co do zasady, jeśli trzustka boli, lekarz przepisuje leki, które pomagają hamować wytwarzanie enzymów trawiennych. Może to być sandostatyna lub somatostatyna. Czas trwania leczenia lekami może być różny: od kilku dni do miesiąca i więcej.
W celu zahamowania czynności zewnątrzwydzielniczej pomocne będą leki takie jak dalargin i peritol. Ale wszystkie te preparaty powinny być przepisane przez lekarza, biorąc pod uwagę charakter choroby i charakterystykę pacjenta.