Związek pomiędzy układem naczyniowym a układem moczowym jest oczywisty: nerki filtrują krew, stabilizując poziom lepkości, serce zapewnia przepływ krwi potrzebny kłębuszkom nerkowym. Choroby układu sercowo-naczyniowego prędzej czy później prowadzą do zaburzeń czynnościowych nerek i somatycznych chorób nerek - do zmian naczyniowych. Nefropatia nadciśnieniowa jest doskonałym przykładem tego, jak wysokie ciśnienie krwi wpływa negatywnie na pracę głównego filtra ciała - nerek.
Nefropatia nadciśnieniowa - co to jest?
Nefropatia hipertoniczna jest chorobą nerek pochodzenia naczyniowego. Aby postawić tę diagnozę, niezwykle ważne jest, aby to nadciśnienie było przyczyną nefropatii, a nie na odwrót.
Biorąc pod uwagę częstość występowania nadciśnienia i nieuniknione rokowanie niewydolności nerek z podwyższonym ciśnieniem krwi, problem można nazwać dość poważnym i wymaga uwagi, diagnozy w odpowiednim czasie i odpowiedniego leczenia.
W międzynarodowej klasyfikacji ICD-10 nefropatia nadciśnieniowa ma kod I12.0( z uszkodzeniem nerek z niewydolnością nerek) i kod I12.9( z uszkodzeniem nerek bez niewydolności nerek).
Przyczyny nadciśnienia tętniczego
Nadciśnienie tętnicze jest główną przyczyną nefropatii nadciśnieniowej. Jego geneza nie ma znaczenia, z jednym wyjątkiem: nadciśnienie, wywołane zwiększoną produkcją reniny.
Oznacza to, że biorąc pod uwagę przyczyny nefropatii nadciśnieniowej, należy wziąć pod uwagę przyczyny samego nadciśnienia. W większości przypadków mówimy o miażdżycy, czyli o wysokim poziomie cholesterolu we krwi, a następnie tworzeniu się blaszek na wewnętrznych ścianach naczyń krwionośnych.
Rozwój nefropatii nadciśnieniowej nie jest ostatnim efektem obrzęku, na przykład na tle zmniejszonej czynności tarczycy. Dodatkowy płyn w ciele zwiększa całkowitą objętość krwi, ponieważ ciśnienie wzrasta zgodnie z prawami fizyki. Następnie dochodzi do zmian w tkankach naczyniowych ze względu na wysoki stres, zaburzenia w nerkach, a nadciśnienie staje się trwałe, to znaczy, że pozbycie się go po prostu eliminuje obrzęk.
Postęp nefropatii nadciśnieniowej zwykle postępuje stopniowo, ale czasami przyczyną jej wystąpienia staje się kryzys nadciśnieniowy. Kiedy ciśnienie wzrasta gwałtownie, nerki są silnie obciążone, błony kłębuszkowe są perforowane, a zdolność filtracji narządów spada.
Patogeneza
Nefropatię nadciśnieniową można podzielić na cztery etapy rozwoju:
- pierwszy etap - debiut choroby, czyli stan, w którym nie ma żadnych objawów, a odchylenia w analizach tak nieistotne, że nie widzą lub nie dają im wartość.Na tym etapie pacjent jest w dobrym stanie zdrowia.
- Drugi etap jest izolowanym stadium choroby, kiedy zmiany w analizach można wykryć na tle nieobecności symptomatologii. Często patologia "produkuje" białkomocz - ślady białka w moczu. Rzadziej w moczu można znaleźć zmienione krwinki - erytrocyty.
- Trzecia faza koncentruje się na objawach układu sercowo-naczyniowego: ciśnienie konsekwentnie powyżej normy fizjologicznej, normalizuje jej leki krótko zawiedzie, więc ludzie są ciągle zmuszony do podjęcia leczenia. Pozostają odchylenia w analizach ukazujących aktywność nerek, a nawet odnotowuje się postęp odchylenia od normy wielu wskaźników. Jednak pod warunkiem, że głównym wyznacznikiem skuteczności filtracji nerek, - szybkości przesączania kłębuszków krwi( GFR) pozostaje w granicach normy, osoba nie odbiera sygnały zmiany układu moczowego.
- W czwartym i ostatnim stadium nefropatii nadciśnieniowej zmiany naczyniowe i objawy nerek są równie wyraźne. Wzrasta ciśnienie krwi, GFR zmniejsza się, osoba stale zmaga się z nieważnym samopoczuciem. Leki w celu zmniejszenia ciśnienia zgromadzonego na własną rękę, bez nadzoru lekarza, nieskuteczne, więc obciążenie nerek rozwija się i jest uzupełniony przez wzorzec objawów objawów niewydolności nerek.
Obraz kliniczny
Objawy nefropatii nadciśnieniowej stają się widoczne w trzecim etapie choroby. Obejmuje to objawy układu moczowego i sygnały filtrujące zbiorniki sklerozirovanii:
- nocną diurezy - zaburzenia markerowych funkcji nerek koncentrujących;
- obrzęk - spadający poziom GFR nie jest w stanie zapewnić nie tylko oczyszczenia krwi z produktów rozpadu, ale także usunięcia całego nadmiaru płynu;
- białko w moczu - ten symptom można czasem zaobserwować bez uciekania się do testu laboratoryjnego: mocz z białkiem silnie pieniącym;
- nieświeży oddech i smak żelaza na języku - objawy niewydolności nerek i zatrucia;
- wysokie ciśnienie krwi - z istniejącą nefropatią, objaw ten jest równie konsekwencją zarówno słabej funkcji nerek, jak i patologii układu naczyniowego;
- zmniejszył ogólny ton - jest konsekwencją wszystkich czynników opisanych powyżej.
Istnieje tendencja do przyspieszania manifestacji objawów choroby podczas przepływu z jednego etapu do drugiego. Innymi słowy, stadium dezynfekcji lub izolowany zespół moczowy może trwać latami, ale etapy trzeci i czwarty rozwijają się znacznie szybciej, więc skleralizowane naczynia przyczyniają się do szybszego obniżenia SFC.W tym przypadku brak nerek wpływa z kolei na naczynia spowodowane zwiększoną ilością płynu we krwi, zaburzeniami metabolizmu lipidów.
Diagnostyka
trakcie zbierania wywiadu lekarskiego do lekarza, trzeba upewnić się, że nadciśnienie odgrywa rolę przyczyn choroby, a nie na skutek choroby nerek. W tym celu badane są wcześniej uzyskane badania laboratoryjne i funkcjonalne, dane dotyczące czynnika genetycznego są wyjaśniane, analizowane są objawy kliniczne.
Diagnostyka laboratoryjna ma na celu przede wszystkim ujawnienie stadium choroby nerek. W tym celu
- otrzymuje pełną analizę moczu w celu wykrycia białka, zmniejszenia gęstości, erytrocyturii;
- Zimnitsky's test do oceny zdolności narządów do koncentracji moczu;
- Test Reberga do oznaczania GFR;Lipidogram
- ;
- badanie krwi w celu określenia poziomu mocznika, potasu, kreatyniny.
Przypisanie i funkcjonalne metody badania: Angiografia naczyń
- dla ustalenia miażdżycy i jej stopnia;
- MRI, CT w celu zdiagnozowania stopnia uszkodzenia tkanki nerkowej;
- renografii z Hippuranum w celu określenia funkcji obu nerek oddzielnie od siebie;Prześwietlenie
- z kontrastem do wizualizacji drożności tętnic i naczyń krwionośnych.
Ponadto potrzebujesz danych na temat ciśnienia krwi. Aby to zrobić, pacjent jest proszony o wykonanie pomiarów rano i wieczorem, rejestrowanie wskaźników w specjalnym stole lub codzienne monitorowanie ciśnienia.
Leczenie
W stadium 1 i 2 nefropatii nadciśnieniowej, gdy funkcja nerek jest nadal utrzymywana, nacisk terapii polega na normalizowaniu wskaźników ciśnienia. Aby to zrobić, zażywaj leki: diuretyki, usuwanie nadmiaru płynów z organizmu i inhibitorów ACE.
Podawanie leków do korekty nadciśnienia tętniczego powinno być stałe, optymalne jest przyjmowanie małej dawki leku na dobę, niż zwalczanie presji na fakt jego zwiększania o wysoką dawkę.
Podczas pierwszych dwóch etapów efekt terapeutyczny można osiągnąć dzięki diecie z ograniczoną ilością sodu.
Na trzecim i czwartym etapie wymagana jest hospitalizacja w szpitalu, w oddziale nefrologicznym lub terapeutycznym. Przeważającym zadaniem terapii będzie obniżenie ciśnienia i likwidacja obrzęków, a także kontrola pracy nerek. Po wypisaniu pacjent jest nadal leczony ambulatoryjnie, regularnie przeprowadzając testy.
Niezależnie od stadium nefropatii nadciśnieniowej, pacjent powinien rejestrować swoje ciśnienie codziennie, rano i wieczorem. To określi odpowiednią dawkę leku i czas jego pobrania.
Prognozy i powikłania
W 1 i 2 stadiach choroby rokowanie jest zwykle korzystne. Nerki zachowały swoją funkcję, a kontrola nad ciśnieniem tętniczym pozwoli im pracować w komfortowym trybie.
W ostatnich stadiach rokowanie jest umiarkowanie korzystne, pod warunkiem, że lekarz jest stale monitorowany i odbywają się jego wizyty. W przeciwnym razie ryzyko powikłań jest wysokie:
- niewydolność nerek i niewydolność nerek;
- zawał;Udar
- ;
- mocznica;
- krwotok wewnętrzny.
Między innymi zaawansowana nefropatia nadciśnieniowa wymaga odbioru znacznej ilości leków, które negatywnie wpływają na tkanki i aktywność wątroby i żołądka.
Na wideo o przyczynach, objawach i diagnozowaniu nefropatii nadciśnieniowej: