Ludzkie kanały słuchowe są bardzo wąskie i niezwykle wrażliwe na wpływy mechaniczne. Kiedy badanie dotykowe nie wystarcza do wykrycia bolesnych procesów w uchu, stosuje się otoskopię - produktywną i bezpieczną procedurę badania wzrokowego.
Istota procedury
Jedną z głównych metod diagnozowania narządu słuchu jest dokładna analiza kanałów słuchowych i błony bębenkowej za pomocą otoskopu. Urządzenie wyposażone jest w wymienne lejki o różnych średnicach, których wielkość dobiera się indywidualnie dla każdego pacjenta.
Lejek wkładany jest do kanału słuchowego, a podczas korzystania z dodatkowych źródeł światła otoskop pozwala na wizualną identyfikację nieprawidłowości występujących w uchu.
Sposób prowadzenia otoskopii
Wskazania
- Kontrola prewencyjna.
- Bolesne odczucia, swędzenie.
- Objawy zapalenia.
- Wydzielanie ropne.
- Utrata słuchu.
- Uszkodzenie błony bębenkowej.
- Uraz ucha zewnętrznego.
- Krwawienie ucha.
- Ocena budowy narządów słuchu przy wyborze aparatu słuchowego.
Diagnostyka otoskopii
Wszelkie nieprawidłowości w diagnostyce kanałów słuchowych są oceniane przez lekarza jako przejaw objawów niektórych chorób lub zaburzeń.Otoskopia może wykryć następujące zmiany patologiczne:
- Częściowa lub całkowita niedrożność kanału usznego( korki siarki, ciała obce).
- Wodne, ropne i krwawe wydzieliny, które mogą być spowodowane urazami głowy, polipami, zapaleniem ucha, furunculosis, mastoiditis, otomycozą.
- Hyperemia - zaczerwienienie błony bębenkowej( stopień rozprzestrzeniania się i intensywność zapalenia odgrywają rolę).
- Modyfikacja błony bębenkowej( zgrubienie lub retrakcja), jej kształt i ruchliwość.
- Po rozerwaniu błony bębenkowej określa się charakter zawartości jamy ustnej( siarki, ropnej lub połączonej).
Wyraźny obraz diagnostyczny umożliwia nowoczesne otoskopy, biorąc pod uwagę najnowszą technologię optyczną i oświetleniową.
Na zdjęciu błona bębenkowa: a) norma;b) Zaogniony;c) wypełniony ropą;e) z perforacją
Technika prowadzenia
W zależności od rodzaju i budowy otoskopu źródła światła i jego kierunkowość mogą się różnić, ale opis natury i kolejności etapów diagnozy we wszystkich przypadkach jest taki sam.
Przygotowanie
- Obowiązkowe sterylne oprzyrządowanie.
- Wstępne badanie kanałów ucha w celu stwierdzenia, czy istnieją jakiekolwiek przeciwwskazania i przeszkody w otoskopii.
- Wyjmowanie zatyczek do uszu, jeśli są.
- Podczas gromadzenia się ropy i naskórka w uszach, kanały uszne są wcześniej czyszczone kawałkiem waty lub myte ciepłym płynem. Po rozerwaniu błony bębenkowej w tym celu stosuje się roztwory nadmanganianu potasu, furacyliny lub rivanolu.
- Wybrano lejek do otoskopów, odpowiadający średnicy kanału słuchowego.
- Nie należy używać kropli do uszu przez kilka godzin przed rozpoznaniem.
Przeprowadzanie
- Źródło światła ustawia się tak, aby znajdowało się na wysokości ucha siedzącego pacjenta.
- Inspekcja rozpoczyna się od zdrowego ucha w celu zbadania indywidualnej struktury kanałów słuchowych.
- Lekarz, ostrożnie pociągając małżowinę lekko do góry, prostuje kanał słuchowy.
- Lekarz nagrzany do temperatury ciała otoskopu, obracając się, wkłada do ucha na głębokość od 1 do 1,25 cm
- Całe badanie trwa 5-10 minut. Jest to proces całkowicie bezbolesny, ale w przypadku procesów patologicznych mogą pojawić się nieprzyjemne doznania.
Jak wykonuje się otoskopię ucha zewnętrznego, zobacz w naszym filmie:
Cechy dzieci
U noworodka rozmiar błony bębenkowej jest prawie taki sam jak u osoby dorosłej, ale zewnętrzny kanał uszny jest już znacznie i często wypełniony oryginalnym smarem. Same membrany są niezwykle czułe, co komplikuje procedurę diagnozy, wymaga wstępnego starannego czyszczenia kanałów słuchowych i szczególnej troski.
Starszym dzieciom otoskopia wykonuje się za pomocą asystenta osoby dorosłej, który po posadzeniu dziecka na kolanach zakłada głowę na klatce piersiowej, co eliminuje możliwość przypadkowego uszkodzenia ciała podczas oglądania. Ręce dziecka trzymają drugą rękę, a nogi są zaciśnięte między kolanami.
Jak rozpoznaje się choroby laryngologiczne:
Przeciwwskazania
Otoskopia jest zabiegiem całkowicie bezpiecznym, nie ma bezpośrednich przeciwwskazań.Jest tylko kilka czynników, które utrudniają prowadzenie.
- Wrodzone anomalie ucha.
- Urazy pourazowe, które spowodowały niedrożność kanału słuchowego.
- Ciężki obrzęk.