Choroba Leśniowskiego-Crohna zwykle występuje z różną surowością, którą trzeba znać, aby znaleźć właściwą taktykę terapeutyczną dla pacjenta. Oceniany jest przez wskaźnik aktywności, który zawiera 8 znaków, z których każdy po obliczeniach daje pewną liczbę punktów:
- Częstotliwość płynnego stolca przez tydzień;
- Ból w jamie brzusznej;
- Ogólne zdrowie;
- Choroba Leśniowskiego-Crohna jest kolejnym objawem;
- Objawowe środki przeciwbiegunkowe stosowane w leczeniu choroby;
- Masa ciała;
- Hematocrit;
- Oporność ściany brzucha.
Aby poprawnie określić wskaźnik aktywności choroby Leśniowskiego-Crohna, stosunek ilościowy każdej cechy charakterystycznej dla tygodnia oblicza się i mnoży przez pewien współczynnik. Następnie podsumowano wyniki.
W praktyce medycznej, najczęściej z chorobą Crohna, w celu obliczenia wskaźnika aktywności tej choroby stosuje się metodę Best. Ale, mimo że ma największą liczbę pozytywnych recenzji, 100% wyniku nie daje. W każdym przypadku, wraz z wyznaczeniem odpowiedniego leczenia, brane są pod uwagę dane z badań diagnostycznych, a także wyniki badań laboratoryjnych.
Jeśli pacjent ma chorobę Leśniowskiego-Crohna, według wskaźnika aktywności Besta, identyfikuje się 3 stopnie nasilenia choroby:
- Jeśli obliczenia dają 150-220 punktów, patologia zapalna przebiega w łatwej postaci. Kiedy jest leczone, przepisuje się specjalistyczne leki przeciwzapalne jelitowe, a także obowiązkową dietę, która ułatwia pracę z zapalnymi narządami trawiennymi;
- Średni stopień choroby Leśniowskiego-Crohna podano z indeksem aktywności odpowiadającym 220-450 punktów. Leczenie choroby występującej w tej postaci odbywa się za pomocą leków przeciwbakteryjnych i hormonalnych, a leki immunosupresyjne są przepisywane;
- Gdy całkowity wskaźnik aktywności Best w chorobie Leśniowskiego-Crohna jest większy niż 450 punktów, choroba jest uważana za bardzo ciężką.W tej formie zwykle stosuje się interwencję chirurgiczną z późniejszymi lekami.
Przy remisji tej patologii wynik jest mniejszy niż 150, a przy braku jego wyników obliczenia są bliskie zeru. Należy wziąć pod uwagę, że nawet jeśli niezależne obliczenia ciężkości choroby dały określone wyniki, nie zaleca się stosowania samoleczenia, ponieważ może to spowodować nieodwracalną szkodę dla zdrowia.