Przyczyny rozwoju, objawy, diagnoza i leczenie stwardnienia rozsianego

1 stwardnienia rozsianego u dorosłych i dzieci

Nie każdy wie, co stwardnienie rozsiane, przyczyny, objawy, leczenie tej choroby. Jest to przewlekła patologia autoimmunologiczna, w której dochodzi do uszkodzenia osłonki mielinowej włókien nerwowych. Choroba jest układowa, to znaczy patologiczne ogniska są powszechne w całym ciele. Ludzki układ nerwowy jest zaprojektowany w taki sposób, że w procesach komórek nerwowych stale poddawane są różne impulsy elektryczne. Polecamy odwiedzić

Procesy komórek nerwowych( aksony) są pokryte powłoką zawierającą mielinę.Jest to substancja, która promuje izolację elektryczną i przewodzenie impulsu nerwowego wzdłuż ciała. W przypadku stwardnienia rozsianego dotyczy to osłonki mielinowej. W jego miejsce powstaje tkanka łączna. Nazywa się to stwardnieniem.

Stwardnienie Rozsiane: Czym jest ta patologia i z kim się ona wywodzi? Rozproszona jest ta choroba, ponieważ obszary bez mieliny są obserwowane w całym ciele. Do niedawna choroba ta występowała częściej u kobiet w wieku od 20 do 40 lat. W ostatnich latach wzrosła liczba chorych mężczyzn. Ważne jest, aby nasilenie przebiegu choroby zależało od wieku pacjenta.

Później rozwinięte stwardnienie rozsiane, mniej niebezpieczne to jest. Choroba nie występuje natychmiast, ale rozwija się stopniowo przez kilka lat. Ciągle się rozwija i często powoduje śmierć pacjentów. Choroba postępuje falisto.

2 Podstawowe czynniki etiologiczne

Przyczyny tej patologii są różne. Stwardnienie rozsiane jest powszechne. We wszystkich stanach występuje wzrost zapadalności. W Rosji liczba pacjentów szacowana jest na 150 000.Największą liczbę pacjentów obserwuje się w krajach europejskich, Australii, Kanadzie, USA.

Bardzo rzadka choroba występuje u mieszkańców krajów azjatyckich( Korea, Japonia, Chiny).Istnieją następujące możliwe przyczyny choroby:

• infekcje wirusowe( odra, opryszczka, różyczka, świnka, wścieklizna);
• dziedziczna predyspozycja;
• zaburzenia autoimmunologiczne;
• mechaniczne uszkodzenie mózgu i rdzenia kręgowego;
• uraz pleców.

Wszystkie wyżej wymienione czynniki etiologiczne są jedynie domysłem naukowców. W przypadku stwardnienia rozsianego nie można ustalić przyczyny. Ta choroba jest nieokreśloną etiologią.Możliwe czynników predysponujących, obejmują otyłość, stres, dostając się do organizmu rozmaitych związków toksycznych, narażeniem na promieniowanie, złe odżywianie.

Na stan organizmu dziecka duży wpływ ma sytuacja ekologiczna. Ta patologia jest diagnozowana częściej u osób mieszkających daleko od równika. Istnieją informacje na temat możliwego wpływu szczepień i palenia na rozwój tej choroby. Następujące kategorie osób są narażone na zwiększone ryzyko:

• cierpi na nadwagę;
• palacze;
• spożywa sól w dużych ilościach;
• cierpiący na cukrzycę.

mężczyzn i kobiet, których rodzice lub bliscy cierpią z powodu tej choroby, ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane jest 2-4 razy wyższe.

3 Jak choroba

Mechanizm choroby jest dość skomplikowany. Istnieją 4 główne kliniczne postaci przebiegu stwardnienia rozsianego: nawracające

• ;
• pierwotnie progresywny;
• jest drugim progresywnym;
• postępuje z oczywistymi zaostrzeniami.

Pierwsza forma jest najczęściej diagnozowana. Wraz z nią podczas remisji następuje poprawa stanu pacjenta. W okresie między zaostrzeniami objawy nie rosną.W zależności od poziomu uszkodzeń i objawów klinicznych izoluje się móżdżek, rdzeń kręgowy, mózgowo-rdzeniowy, macierzysty i optyczny.

Nie zawsze pierwsze oznaki stwardnienia rozsianego są wymawiane jasno. Nawet w obecności uszkodzeń włókien nerwowych mogą być nieobecne. W przypadku stwardnienia rozsianego objawy zależą od masywności zmiany.Żywa symptomatologia jest obserwowana przy stwardnieniu ponad 40% włókien nerwowych. W tej sytuacji pojawiają się objawy ogniskowe.

4 Objawy kliniczne

Stwardnienie rozsiane objawia się w różny sposób u mężczyzn i kobiet. Najczęstsze objawy stwardnienia rozsianego u młodych ludzi to:

• drętwienie rąk;
• naruszenie chodu;
• pareses;Paraliż
• ;Drżenie
• ;
• zmniejszone widzenie aż do całkowitej ślepoty;
• dysfunkcja narządów miednicy( mimowolne);
• zwiększone napięcie mięśni;
• gwałtowne ruchy;
• zaburzenia widzenia;
• zaburzona czułość;
• zaburzenia w sferze emocjonalnej;
• osłabienie;
• zmęczenie.

We wczesnych stadiach tej patologii często obserwuje się zaburzenia miednicy. Częstotliwość On zajmują pozycję wiodącą.Należą do nich nocne oddawanie moczu, nietrzymanie moczu, silne pragnienie wejścia do toalety, utrudniające odpływ moczu. U mężczyzn oddawanie moczu staje się przerywane. Tacy pacjenci nie zawsze udaje się dotrzeć do toalety.

Wraz z rozwojem choroby pojawiają się zaburzenia motoryczne. Należą do nich niedowład, porażenie, zaburzenia chodu i napięcie kończyn. Pacjenci tracą poczucie ziemi pod stopami. W niedowładzie może wystąpić uszkodzenie jednej lub wszystkich 4 kończyn. Przerwa między zaostrzeniami może wynosić kilka miesięcy. W przypadku stwardnienia rozsianego objawy obejmują zaburzenia czucia.

Przejawia się to mrowieniem w dłoniach lub stopach, zmniejszeniem wrażliwości dotykowej, uczuciem pełzania. Mężczyźni i kobiety często rozwijają się z porażeniem nerwów czaszkowych. Najczęściej atakuje 3, 5, 7 i 12 par nerwów czaszkowych. Czasami rozwija się zespół pseudobulbarowy. Przejawia się w dyzartrii( zaburzeniu wymowy), dysfonii( obniżeniu brzmienia głosu) i dysfagii( trudności w połykaniu).Wynika to z klęski nieba, języka i gardła.

5 Podobne objawy

Jeżeli dana osoba ma stwardnienie rozsiane, objawy mogą obejmować zaburzenia widzenia( pionowo, poziomo, niekontrolowane ruchy gałek ocznych, zmniejszenie ostrości wzroku widzenia, pojawienie się czarne plamy przed oczami, drganie powiek, podwójne widzenie).Pojawienie się zasłony przed oczami jest oznaką porażki nerwu okoruchowego. W późnych stadiach choroby wygląd pacjenta może ulec zmianie. Być może niepełne zamknięcie oczu, zniekształcenie twarzy i ust.

Dzieje się to po jednostronnym zmniejszeniu napięcia mięśni mimicznych. Jeśli występuje stwardnienie rozsiane, objawy mogą obejmować ataksję.Jest to stan, w którym obserwuje się niestabilność( niestałość) chodu. Zaburzenia koordynacji i niestabilność ruchu wskazują na zaangażowanie w proces móżdżku. Neurolodzy z doświadczeniem wiedzą, jak rozwija się stwardnienie rozsiane.

Dodatkowe Objawy choroby obejmują otępienie, utrata pamięci, bóle głowy, zawroty głowy, osłabienie. U niektórych osób występuje padaczka. Sfera emocjonalna również cierpi. Przejawia się jako spadek nastroju, lęku, depresji. Być może negacja własnej choroby.

6 Rozpoznanie i diagnostyka

Pacjentów należy leczyć po kompleksowym badaniu. Diagnostyka obejmuje badanie pacjenta, badanie fizykalne, badanie neurologiczne, rezonansu magnetycznego, pola badawcze i ostrość widzenia. Ogniska stwardnienie tkanki ośrodkowego układu nerwowego mogą być zidentyfikowane w trakcie obrazowania metodą rezonansu magnetycznego. Diagnostyka instrumentalna jest najbardziej pouczająca.

Na zdjęciu, po wykonaniu rezonansu magnetycznego wyznaczane są strefy o zmniejszonej gęstości. Są to obszary demielinizacji. Jeśli to konieczne, robi się kontrast. Diagnostyka różnicowa z inną neurologiczną patologią jest koniecznie przeprowadzona. Są kryteria McDonalda. Obejmują one:

• obecność 2 lub więcej zaostrzeń;
• pokonuje kilka obszarów;
• 1 zaostrzenie i obiektywne dane dotyczące obecności 2 lub więcej ognisk;
• 1 zaostrzenie i ciężkie objawy 1 ogniska;
• pogarsza ogólny stan pacjenta. Diagnostyka

musi zawierać ankietę danej osoby. Aby ustawić czas pierwszych objawów, obecność tej choroby w rodzinie, fakt, że choroby zakaźne przenoszone wcześniejszych skarg na bieżąco. W trakcie badania neurologicznego oceniane są następujące parametry: odruchy

• ;
• napięcie mięśni;
• ilość ruchów w kończynach;
• stan gałek ocznych;Funkcja mowy
• ;
• koordynacja ruchów.

może trzeba skonsultować się z innymi ekspertami( urolog, okulista, immunolog).

7 Taktyki terapeutyczne

Nie każdy ma pomysł, dlaczego ludzie cierpią na stwardnienie rozsiane, objawy i leczenie tej patologii. Po postawieniu diagnozy i postawieniu diagnozy lekarz przepisuje leczenie. Jeśli objawy wystąpią po raz pierwszy, wymagana jest hospitalizacja. Terapia ma następujące cele:

• eliminacja objawów neurologicznych;
• przedłużenie okresu remisji;
• spowalnia postęp choroby;
• zwiększona odporność i mechanizmy kompensacyjne;
• jest ulgą dla życia danej osoby.

Nie przeprowadza się leczenia etiotropowego. W fazie ostrej stosuje się glukokortykoidy( deksametazon, prednizolon, metyloprednizolon), cytostatyki( azatiopryna, metotreksat, cyklofosfamid).W ciężkich przypadkach glukokortykoidy są łączone z cytostatykami. Najczęściej hormony są stosowane w dużych dawkach. Używają krótkiego kursu.

Interferon beta( Betaferon, Avonex, Rebif) zmienia przebieg choroby i wydłuża jej remisję.

Służą do zapobiegania komplikacjom. Betaferon jest najbardziej skuteczny w postępującym wtórnie i łagodzeniu stwardnienia rozsianego.

Kopakson-Teva jest przepisywany w celu złagodzenia ciężkości choroby i zapobiegania stwardnieniu. Ten immunomodulator. W przypadku rozwoju niewydolności nerek można przeprowadzić oczyszczanie krwi( hemodializę, plazmaferezę).Schemat leczenia pacjentów obejmuje leki objawowe, witaminy, przeciwutleniacze, preparaty na bazie potasu i magnezu. Przy częstym oddawaniu moczu i zwiększonej pobudliwości pęcherza moczowego przyjmowane są tabletki Urotolu.

Ze zmniejszoną pamięcią i otępieniem wskazany jest Piracetam. Poprawia metabolizm i krążenie w mózgu. W przypadku zaburzeń snu wskazane są środki uspokajające. W leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym często obejmują leki przeciwpadaczkowe( Gabapentyny).

Ze zwiększonym niepokojem pacjenta i rozwojem depresji wskazane są leki przeciwdepresyjne( Amitryptylina, Fluoksetyna).W fazie remisji wykonywana jest gimnastyka lecznicza. Odpoczynek w sanatoriach jest zalecany. Ze stwardnieniem rozsianym, procedury termiczne i opalanie są przeciwwskazane. Schemat zawiera dietę.

8 Czy można zapobiegać

? Nie opracowano swoistej profilaktyki stwardnienia rozsianego, ponieważ nie ma danych na temat czynnika sprawczego. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia choroby konieczne jest, aby stosować się do następujących wytycznych:

• wykluczyć lub raz w leczeniu zakażeń wirusowych( różyczka, opryszczka, świnka, grypa);
• eliminuje stresujące sytuacje;
• prowadzić aktywny tryb życia;
• podąża za masą ciała;
• w pełni odżywiona( jest więcej naturalnych produktów bogatych w witaminy);
• do odstąpienia od alkoholu i papierosów;
• wyklucza uraz mózgu.

W przypadku rozwoju choroby konieczne jest przestrzeganie zaleceń lekarza. Całkowicie niemożliwe jest wyleczenie pacjenta. Przyczyną śmierci jest najczęściej niewydolność naczyniowa i oddechowa. Choroba prawie zawsze prowadzi do utraty zdolności do pracy. Dla takich ludzi potrzebna jest troska. Stąd wykrycie stwardnienia rozsianego u ludzi jest niebezpiecznym osądem.