Robaki należą do najstarszych stworzeń na ziemi, pasożytniczych w ciele ludzkim. Inwazje Glistovye według WHO są przyczyną śmierci około jednej trzeciej wszystkich zgonów na Ziemi, rejestrowanych rocznie. Spośród 250 rodzajów pasożytów, które są niebezpieczne dla zdrowia, w pewnym obszarze nie ma ich więcej niż kilkadziesiąt, a reszta jest niezwykle rzadka.
Zakażenie występuje na różne sposoby. Ale najbardziej niebezpieczne są inwazje spowodowane przez rzadkie tropikalne robaki, które prowokują rozwój niebezpiecznych chorób. Wynika to ze złożoności diagnozy, długiego cyklu życia tych robaków i destrukcyjnego wpływu ich mechanicznego wpływu i produktów rozpadu pasożytów na organizm ludzki. Obszary ich siedlisk to kraje o gorącym klimacie i wysokiej wilgotności, dlatego nazywa się je "tropikalnymi".Ta preferencja wynika z faktu, że nosiciele to owady żywiące się krwią, które żyją w bagnistym ciepłym terenie lub zanieczyszczonej glebie podczas chodzenia boso.
Pasożyt zwany rishta, który jest również nazywany łańcuchem medycznym, jest przenoszony przez świerszcze wodne-cyklopy, które są połykane przez człowieka z naturalnych zbiorników. Larwy pasożyta powodują podskórne ropnie i kiedy brud dostaje się do nich, lub gdy dojrzała dorosła samica wypluwa larwę w tym obszarze. W ten sposób ból staje się nie do zniesienia, a ropień powstaje w miejscu ropnia. Lista tropikalnych helminthiases obejmuje: schistosomatozę
- ;
- onchocerciasis;
- filarioza limfatyczna;
- drakunculiasis;
- - stwardnienie narządów płciowych( clonorhoz, opisthorchisis, fascioliasis, paragonimosis).
Rzadkie robaki
Rzadkie ludzkie helminthia są nazywane inwazjami, które występują nie więcej niż jeden przypadek na sto tysięcy populacji, a diagnoza jest bardzo skomplikowana. Jednak to właśnie te pasożyty wywołują bardzo poważne komplikacje z narządów wewnętrznych, zbyt skomplikowane w leczeniu. Aby przeprowadzić oznaczanie gatunków rzadkich robaków, przeprowadzono różne badania zawartości dwunastnicy, moczu, krwi, kału, bioptatów skóry powierzchniowej na obecność jaj lub larw pasożytniczych robaków. Ponadto badają cechy obrazu klinicznego i analizę epidemiologiczną.
Polimorfizm przejawów jest najbardziej typowy dla klonicy, która jest powszechna w południowo-wschodniej Azji i na terytorium Rosji - w dorzeczu rzeki Amur lub na Dalekim Wschodzie.Źródłem zakażenia jest osoba, która wraz z kałem wydziela jaja robaków( chińskiej fuksji) i pośrednich żywicieli( mięczaki, ryby karpiowe) z niedostatecznym leczeniem infekuje zdrową osobę.Cykl życia pasożyta w ciele osiąga czterdzieści lat. Przy niewielkiej liczbie pasożytów nie ma symptomatologii, ale przy masowej infekcji przewód żółciowy zostaje zablokowany i rozwija się przewlekłe zapalenie. Dalsze pasożyty mogą prowadzić do rozwoju raka dróg żółciowych. Statystyki uszkodzeń rzadkich helminthia są nieobecne, ale nawet na podstawie znanych faktów tych chorób można stwierdzić, że tendencja do pokonania przez rzadkie pasożyty utrzymuje się.
Drakunculosis
Choroba drakonkalii wywoływana jest przez okrągły robak - rishta, w tłumaczeniu z tadżyckiego, co oznacza "nitka".Podobieństwo pasożyta do kształtu smoka posłużyło za podstawę nazwy choroby, która wywodzi się z łacińskiego określenia "uderzenie drobnymi smokami".Nicienie są dość duże, a samica może osiągnąć długość większą niż metr( 120 centymetrów), ale samce są znacznie mniejsze( 12-30 mm).Samiec ma koniec zwrócony do otrzewnej.
Zakażenie Dracculculiasis( rishta) występuje podczas spożycia wody zawierającej cyklopowe raki opanowane przez dojrzałe larwy pasożyta. Kiedy cyklop wchodzi do przewodu żołądkowo-jelitowego, mikrofilaria przechodząca przez ściany jelita migruje do kończyn dolnych. Trzy miesiące po zakażeniu drakunculioza samica jest zapładniana, a w tkance podskórnej rozpoczyna produkcję larw. Zwiększając rozmiar, do końca samica dociera do powierzchni skóry, powodując tworzenie się pęcherzyków wypełnionych cieczą i osiągających średnicę do ośmiu centymetrów.Łamanie macicy i ścian pasożyta, larwy, których liczba dochodzi do trzech milionów, wychodzą z przedniego końca samicy, przenikają przez skórę na zewnątrz. Wyzwolenie samicy z larw trwa 2-3 tygodnie, a następnie ginie. W ciele ludzi robak żyje nie więcej niż półtora roku.
Najczęstsza drakonukleoza w krajach o gorącym i suchym klimacie, gdzie ludzie piją wodę z niepłodnych sztucznych lub naturalnych zbiorników wodnych i chodzą boso. Warunki rozprzestrzeniania się drakunculiasis to niehigieniczne warunki, brak lub niedostateczne zaopatrzenie w wodę.Dlatego najczęściej zarażają się biedni ludzie żyjący w niewygodnych mieszkaniach, którzy używają kału do nawożenia ziemi. Zanieczyszczone wody zakażonych ludzi pojawiają się, gdy wchodzą do wody podczas rytualnych ablucji lub przyjmują wodę bosymi stopami.
Objawy i leczenie drakunculiasis
Główną oznaką obecności inwazji jest sznurowata formacja pod skórą.Wśród objawów klinicznych są:
- reakcje alergiczne w postaci pokrzywki, duszenie;
- gorączka;
- obrzęk stawów;
- ból spalania;
- wrzody, pęcherze, rumień w gniazdach pasożytów.
Potwierdzeniem dokładności diagnozy służą badania serologiczne i zakładanie na dnie wrzodu głowy robaka.
Ból nieznośny z drakunculioza jest osłabiony po zanurzeniu w zimnej wodzie, ale intensywne porażenie larw wody i dalsze rozprzestrzenianie się inwazji. W zależności od lokalizacji pasożyta, przebieg inwazji robaków jest utrudniony przez rozwój chorób stawów( zapalenie stawów, zapalenie błony maziowej, przykurcze, tęgoryjec).Jeśli powoduje to infekcję bakteryjną, możliwa jest martwica tkanek, aż do zgorzeli i sepsy. W praktyce opisano przypadki tężca, zapalenia osierdzia, zapalenia opłucnej, zapalenia storczyków, zapale- nia najądrza, które są spowodowane konsekwencjami inwazji ristoi.
Jeśli pasożyt wynurza się spod skóry, co można zobaczyć na zdjęciu dracunculiasis, można go usunąć, owijając go pałeczką lub gazą.Wykonuj tę akcję bardzo ostrożnie, aby uniknąć zerwania ciała pasożyta. Z reguły nie więcej niż 10 cm korpusu nitkowatego można wydobyć w jednym kroku. Kontynuuj operację usunięcia jelita prawdopodobnie następnego dnia. Pozostałości ciała pasożyta usuwa się chirurgicznie.
Leczenie dracunculiasis przeprowadza się kompleksowo z użyciem środków przeciwobrzękowych, preparatów do usuwania świądu, środków antyseptycznych i innych niezbędnych leków. Biorąc pod uwagę, że głównie kończyn dolnych pojawiają się na kończynach dolnych, zaleca się profilaktykę tężca. W niektórych przypadkach przeprowadzana jest specyficzna chemioterapia. Aby ułatwić wyjście i wyciągnąć pasożyta z ciała, należy zastosować Piridazolum, Thiabendazol, Metronidazol. Dzięki terminowemu podejmowaniu działań prognoza jest zwykle korzystna. Skuteczne zapobieganie chorobie polega na uzdatnianiu źródeł wody specjalnymi preparatami, zapewnieniu populacji czystej wody pitnej i przestrzeganiu zasad sanitarnych.