Czy traktujemy faktycznie stwardnienie rozsiane?

1 Czynniki etiologii

Obecnie nie ma zgody co do przyczyn stwardnienia rozsianego. Jednak rozwój choroby, według współczesnych naukowców, zależy bezpośrednio od udziału układu odpornościowego. Chodzi o zbiór genów, które kontrolują reakcję obronną organizmu. Układ odpornościowy ma zapobiegać przenikaniu do ludzkiego ciała obcych mu struktur, to jest antygenów. System zmaga się z nimi za pomocą specjalnych cząsteczek białkowych( immunoglobulin) lub przeciwciał.Jednocześnie system może reagować na pojawianie się obcych struktur zarówno błyskawicznie, jak i wolno. W tym ostatnim przypadku zajmuje się akumulacją przeciwciał, ich syntezą.Po ostatecznym zwycięstwie nad antygenami odpowiedź immunologiczna organizmu zmniejsza się do zera, po czym aktywowane są mechanizmy regulacyjne. Polecamy odwiedzić

Dlatego w środowisku naukowym przeważa teoria pochodzenia autoimmunologicznego tego typu choroby. Jednocześnie nie wolno nam zapominać o czynnikach zewnętrznych, które mogą go sprowokować.Należą do nich stres, życie w określonym obszarze, uraz mózgu, zatrucie organizmu, działanie wirusów. Pomimo faktu, że eksperci nie podjęli jeszcze decyzji co do przyczyn choroby, metody jej leczenia są dla nich jasne. Ponieważ system immunologiczny odgrywa ważną rolę w procesach podtrzymywania życia organizmu, konieczne jest, aby reagować na wszelkie naruszenia jej działalności.

2 Jak przebiega choroba?

na choroby bezpośrednio dotknięte przez miejsce, gdzie znajdują się na obszarach dotkniętych, jak również fakt, czy istnieje stan zapalny w nich. Sklerotyczne płytki mogą pojawić się w różnych miejscach mózgu i rdzenia kręgowego. Na różnych etapach formowania pacjent może najpierw objawiać się, a następnie znikać, charakterystyczne objawy. W okresach zaostrzenia choroby następują okresy osłabienia lub nawet całkowitego zaniku objawów( remisja).

aby zrozumieć rozsiane wyjściowa jest uleczalna, czy nie, musimy pamiętać, że remisja może trwać latami. Dokładniej, do 5 lat. To jest niebezpieczeństwo choroby - ludzie mają nadzieję, że choroba ustąpi i przestanie ją leczyć.Niestety, są w błędzie. Im dalej, tym częstsze stają się zaostrzenia. Jednak zrezygnować nie powinny być - częstotliwość ataków mogą być znacznie zmniejszona za pomocą odpowiednio wybranego trybu leczenia.

Wykwalifikowani specjaliści po pierwszym wybuchu choroby mogą zrozumieć, jak choroba postępuje. Należy pamiętać, że stwardnienie rozsiane jest trudne do leczenia ze względu na fakt, że choroba ta charakteryzuje się różnorodnością form i przejawów. W rezultacie lekarze nie zawsze mogą postawić prawidłową diagnozę.Łagodne formy takiej choroby, w której stopniowo zanikają, można łatwo pomylić, na przykład z chorobami neurologicznymi.

3 Klasyfikacja patologii

Mogą być różne. Manifestacje stwardnienia rozsianego są w dużej mierze związane ze zmianami, które zachodziły w otoczce mielinowej zakończeń nerwowych podczas latencji. Innymi słowy, w okresie od momentu podania bodźca do ciała przed momentem odpowiedzi. Gdy nie widać już żadnych objawów choroby, ale już jest ona obecna w ciele. Co więcej, zaczęło się tam rozwijać.

Wyróżnia się następujące rodzaje stwardnienia rozsianego:

1. łagodny. Obecność takiej choroby jest sygnalizowana napadami, które powtarzają się więcej niż jeden raz. W tym samym czasie okresy remisji stają się dłuższe, ponieważ pochewki włókien nerwowych mają czas na powrót do zdrowia. W rezultacie objawy znikają.Tak więc, przy tej formie choroby, powiedzmy "tak" na pytanie, czy można wyleczyć stwardnienie rozsiane. Według statystyk medycznych, łagodne stwardnienie występuje u 20% pacjentów.
2. Przypomnienie. Charakteryzuje się naprzemiennością ataków choroby z okresami poprawy stanu zdrowia człowieka. W takim przypadku funkcje dotkniętych narządów mogą częściowo lub nawet całkowicie odzyskać utraconą zdolność do pracy. Czas trwania okresu zaostrzenia choroby waha się od kilku dni do kilku tygodni. Całkowite odzyskanie może potrwać kilka miesięcy.
3. Podstawowy progresywny. Występuje u 15% pacjentów w wieku 40 lat. Stan zdrowia pacjentów, u których zdiagnozowano ten typ choroby, pogarsza się z czasem. Nie ma wyraźnych zaostrzeń.Jednak stopniowa utrata zdolności do pracy.
4. Wtórne postępowe. Na początku wygląda na przypomnienie. Po okresach choroby następują okresy poprawy. Jednak później ten typ zyskuje formę progresywną.W takim przypadku po pięciu latach choroby dana osoba może stać się niepełnosprawna.
5. Progressive-remitting. To rzadkie. W przypadku tego typu stwardnienia rozsianego charakteryzuje się ostrymi atakami, które towarzyszą pogorszeniu pacjenta. Jednak pacjent może okresowo czuć się lepiej. Choroba zaczyna się od stopniowego pogorszenia samopoczucia.

Formy choroby zależą od tego, która część układu nerwowego jest najbardziej dotknięta. Przyczyną formy mózgowej jest uszkodzenie mózgu. Kręgosłup - porażka rdzenia kręgowego. Postać mózgowo-rdzeniowa jest obserwowana, gdy części są uszkodzone w dwóch oddziałach jednocześnie.

4 Charakterystyka leczenia

Obecnie nie ma leków, które mogłyby zapobiec wystąpieniu choroby. Podobnie nie ma leków, których działanie może trwale uwolnić pacjenta od jego przejawów. Leki stosowane obecnie przez lekarzy mają na celu złagodzenie objawów i złagodzenie stanu pacjenta. Ponadto mają one na celu znaczne wydłużenie okresu remisji i uniemożliwienie powikłań.

Istnieją dwa rodzaje leczenia, których stosowanie zależy od fazy przebiegu choroby:

1. Leczenie przepisane w przypadku zaostrzeń.
2. Leczenie interwałowe.

Pierwszą z nich przeprowadza się w czasie, gdy pogorszenie stanu pacjenta trwa dłużej niż jeden dzień.W tej chwili mogą pojawić się nowe objawy. Nie należy dopuścić do zakłócenia życiowych funkcji ciała. Można to osiągnąć przez wprowadzenie do organizmu kortyzonu, hormonu należącego do grupy kortykosteroidów lub ACTH, hormonu adrenokortykotropowego. Przy stosowaniu w postaci tabletek i zastrzyków znacznie zmniejsza się atak immunologiczny organizmu na osłonkę mielinową nerwów.

Najlepszy wynik można osiągnąć w przypadku, gdy nie jest niewygodne przeprowadzanie leczenia na czas. Konieczne jest przystąpienie do niego tak szybko, jak to możliwe. W tym przypadku dobrostan pacjenta poprawi się znacznie szybciej. Połączenie cyklofosfamidu i kortyzonu okazało się dobrym pomysłem. Należy jednak pamiętać, że w każdym przypadku leki do leczenia objawów choroby wybiera lekarz ściśle indywidualnie. Leczenie interwałowe ma na celu pomóc układowi nerwowemu, ponieważ potrzebuje go w tych okresach, w których napady padały. Ponadto, aby wzmocnić układ odpornościowy i stworzyć przeszkodę dla limfocytów, które próbują wpływać na mózg i rdzeń kręgowy.

W arsenale lekarzy dostępne są następujące leki:

• Azathioprine;
• beta-interferon;
• Metotreksat;
• Mitoksantron;
• Immunoglobuliny;
• Cyklosporyna A.

W sumie istnieje ponad 100 leków zaprojektowanych do leczenia stwardnienia rozsianego. Sam lek, jak również jego dawkowanie, wybiera lekarz. W ten sposób bierze pod uwagę stan pacjenta i częstotliwość napadów. Nie zaleca się samodzielnego opierania się chorobie.

5 Możliwe powikłania

W niektórych przypadkach nie można uniknąć interwencji chirurga. Usuwa się grasicę, śledzionę, przeszczep szpiku kostnego. Wkrótce nie jest wykluczone, neurony mózgu, dotknięte chorobą, mogą być zastąpione przez komórki macierzyste. Przynajmniej prowadzone są podobne badania. Zdarzają się przypadki, gdy choroba była śmiertelna. Przyczynami tego były zaburzenia czynności serca i układu oddechowego, zapalenie płuc.Śmierć może również wystąpić z powodu ciężkiej sepsy, w której wystąpieniu należy obwinianie odleżyn.

Nie można zatem jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, czy stwardnienie rozsiane można wyleczyć.Przedstawiciele oficjalnej medycyny przez długi czas nie zastanawiają się, czy takie stwardnienie jest uleczalne czy nie. Według nich ta choroba jest nieuleczalna.

W tym samym czasie wielu pacjentów prowadzi dla nich nawykowy sposób życia.

Podstawową pomocą w tym zakresie są różne immunosupresory i immunomodulatory, które pomagają kontrolować rozwój choroby. Ponadto należy zawsze pamiętać, że nauka nie stoi w miejscu. Okresowo pojawiają się nowe leki i szczepionki. Z biegiem czasu, nie jest wykluczone, choroba ta będzie w stanie wygrać definitywnie.