Leczenie pheochromocytoma składa się z dwóch etapów: zachowawczego i chirurgicznego. Leczenie zachowawcze jest konieczne jako wstępny etap przedoperacyjny przed zbliżającą się operacją.Leczenie zachowawcze
pheochromocytoma
Regitin tropafen i stosowane do normalizacji ciśnienia krwi przed operacją, ponieważ te leki zmniejszyć wrażliwość organizmu na adrenaliny, co jest w nadmiarze i wzrasta ciśnienie. Po normalizacji ciśnienia preparaty są nadal stosowane, ale w niższym stężeniu, aż do samej operacji.
Oprócz ciśnienia w leczeniu za pomocą leków konieczne jest częstoskurcz, często związany z arytmią.W tym celu obzidan, Inderal, Inderal i propranolol, ale do normalizacji rytmu serca powinny być tylko po normalizacji ciśnienia tętniczego lub przyjmowania tych leków może zwiększać już wysokie ciśnienie, powodując kryzys lub udar.
Czasami w terapii pacjentów z wykorzystaniem-metilparatirozin, którego odbiór 1g dziennie może nie tylko zablokować katecholamin, ale również zmniejszyć obrzęk i normalizuje ciśnienie krwi. Zmniejszenie emisji katecholaminy we krwi może przypisywania nifedypiny odbiorczą lub nikardypina, które to ciśnienie normalizujące równoległego wpisu hamują wapnia do komórek pheochromocytoma.
Ponieważ podczas operacji usuwa się źródło hormonu, istnieje ryzyko kryzysu katecholamin, a następnie przez 3 dni przed operacją podawać fenoksybenzaminę dożylnie, po otrzymaniu których pierwszy, pacjent jest przewidziany apaprilin dwa razy dziennie, 40 mg. Ale jeśli guz nie wzrasta, ale obniża ciśnienie, wówczas fenoksybenzamina jest przeciwwskazana u takich pacjentów.
Oprócz wykorzystywania a-metilparatirozin fenoksybenzaminę i terapii przedoperacyjnej, leki danych wraz z 131I-metayodbenzilguanidinom stosowane w leczeniu złośliwego guza chromochłonnego z licznymi przerzutami.
leczenie chirurgiczne pheochromocytoma
chirurgicznym leczeniu nowotworów gruczołu nadnerczowego odbywa się w dwojaki sposób:
- swobodnego dostępu.
- Laparoskopowo.
Dla pierwszego rodzaju operacji używany jest dostęp boczny lub mediana, w zależności od wskazań.Zwykle decyduje się uciekać do otwartego dostępu, jeśli guz chromochłonny jest złośliwy, poza nadnerczem, wielokrotny lub obustronny. Lekarz używa średniego dostępu, jeśli istnieje ryzyko krwawienia lub konieczne jest uzyskanie dostępu do obu nadnerczy. Dostęp boczny jest używany, jeśli operacja nastąpi tylko na jednym nadnerwie.
mediana nacięcie niebezpieczny ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych i zrostów pooperacyjnych i bocznych niewygodnych i ograniczonym widokiem niemożliwości wcześnie podwiązaniu żył nadnerczowych.
W ostatnich latach coraz częściej wykorzystywane do chirurgii laparoskopowej adrenalektomii, co znacznie zmniejsza pooperacyjnego leczenia szpitalnego pacjenta i utraty krwi podczas samego zabiegu. Ta operacja jest uważana za trudną technicznie, ponieważ istnieje trudność w oddzieleniu nadnerczy od otaczających tkanek. Takie działanie jest możliwe, jeżeli nowotwór jest w wielkości urządzenia i nie przekracza 6 cm. Jeżeli chirurg nie jest zapewniona w trakcie laparoskopowego metody chirurgicznej, która może zakończyć operację laparoskopii przechodzi do operacji otwierania.
Decyzję, jaki rodzaj interwencji należy zastosować, powinien podjąć prowadzący lekarz, w oparciu o indywidualne wskaźniki dla każdego pacjenta.
operacja usunięcia guza chromochłonnego
Głównym celem usunięcia guza chromochłonnego operacja jest wyeliminowanie nowotworów złośliwych, rozwój co znacznie pogarsza ciśnienie krwi i zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych powikłań( zawału serca, udaru i tym podobne).We współczesnej medycynie stosuje się trzy główne metody takiego leczenia: chirurgia otwarta, dostęp laparoskopowy i dostęp zaotrzewnowy.
Usunięcie pheochromocytoma wykonuje się dopiero po wstępnym przygotowaniu medycznym pacjenta. Takie rozwiązanie pozwala uniknąć wystąpienia negatywnego ryzyka podczas zabiegów chirurgicznych i sprzyja wczesnemu wyleczeniu pacjenta. Czas trwania operacji wynosi zwykle około 2 - 2,5 godziny i zależy od zaniedbania choroby.
Usunięcie guza chromochłonnego wymaga dużego doświadczenia praktycznego i doskonałej znajomości anatomii części lędźwiowej ciała, więc interwencję tę przeprowadza się wyłącznie w wyspecjalizowanych ośrodkach, których lekarze są świadomi szczególnego leczenia takich chorób.