Biopsja trzustki jest często używana jako jedna z metod diagnozowania zapalenia trzustki. Manipulacja ta jest przeprowadzana, gdy konieczne jest wysłanie żywych komórek gruczołu do badania morfologicznego, w celu dokładniejszego ustalenia patologii na podstawie wyników analiz. W tym celu można zastosować nakłucie lub wycięcie-nacięcie metodą biopsji trzustki. Jego znaczenie dla ustalenia diagnozy różnicowej między przewlekłym zapaleniem trzustki a guzem nie może być niedocenione.
Nakłucie wykonuje się specjalnymi igłami. Każda igła ma własne cechy konstrukcyjne i jest używana do różnych metod biopsji igłowej. Tak więc igła Trunina i Wima-Silvermana jest używana do biopsji tulei. Igły o średnicy 1 mm bez uszczelnienia kanału biopsyjnego lub z nim są używane do biopsji gruboigłowej. Cienkie igły nakłada się przez aspirację za pomocą cienkoigłowej biopsji trzustki. Biopsja igły służy do precyzyjnego nakłucia igłą.Na końcu tuby znajduje się nóż, który po wystrzeleniu szybko rozcina tkanki i wgłębienie igły, badany materiał wchodzi do cienkiej kolumny.
Wycięcie ogona i korpusu gruczołu można zastosować tylko w sposób otwarty, w czasie operacji. Kręgosłup jest prowadzony wzdłuż przedniej ściany dwunastnicy. Biopsja trzustki wykonywana jest tylko w znieczuleniu miejscowym, ponieważ po przebiciu tkanki pacjent odczuwa silny ból.
Po pierwsze, wycięcie trzustki wykonano tylko podczas operacji, ale ta metoda diagnostyki ma wiele negatywnych konsekwencji, a jeśli przedoperacyjna biopsja przekłucia jest wystarczająca do dokładnej diagnozy, preferuje się tę ostatnią.Dzięki tej metodzie igła jest wprowadzana do trzustki, kontrolując cały proces za pomocą osiowej tomografii komputerowej i ultradźwięków.
Ponieważ biopsja dotyczy chirurgicznych metod diagnozy, ważne jest, aby wziąć pod uwagę wszystkie możliwe negatywne konsekwencje: tworzenie się fałszywych torbieli w gruczole, występowanie krwawienia w trzustce, rozwój zapalenia otrzewnej i przetoki trzustkowe. Negatywne konsekwencje w pracy doświadczonego specjalisty - zjawisko dość rzadkie i występuje raz w 60-80 przypadkach. Ale żółtaczka i niedrożność głównego przewodu żółciowego występuje w co piątym przypadku, po resekcji głowy gruczołów.