Co musisz wiedzieć o niedoczynności tarczycy podczas ciąży i jakie są tego konsekwencje dla dziecka?

1 stadium choroby

niedoczynność tarczycy i ciąża często sprzecznych koncepcji, ponieważ spadek hormonów tarczycy u mężczyzn mogą prowadzić do bezpłodności. Oczywiście, co może nastąpić początkowe etapy niedoczynność tarczycy poczęcia, ale rozwój płodu zależy od tego jak szybko zostaną określone choroby. Stopień tej choroby może być różny. U kobiet najczęściej rozwija się subkliniczna lub jawna niedoczynność tarczycy. Manifest

to znacznie obniżony poziom hormonów tarczycy. Ten stopień choroby charakteryzuje się ciężkich objawów, takich jak obniżenie poziomu inteligencji, złej przemiany materii i patologii układu krążenia i serca. Koncepcja gdy zakres tej choroby nie jest możliwe ze względu na wysokie niedobory hormonów, więc w ciąży z tej formy choroby nie występuje.

Subkliniczna niedoczynność tarczycy podczas ciąży występuje dość często i powoduje wiele naruszeń rozwoju płodu. Ten stopień choroby jest niebezpieczny z powodu złożonego wykrywania. Często zdarza się, że choroba nie objawia się w żaden sposób, a kliniczne badania krwi i EKG nie mogą wskazać problemu. W tym przypadku zaniedbany etap choroby prowadzi do strasznych konsekwencji.

Dlatego kobiety w ciąży powinny być bardziej uważnie słuchać swojego ciała, a przy najmniejszym przejawom lub predyspozycje do choroby należy szukać pomocy medycznej. Ważne jest, aby wiedzieć!Terminowe leczenie pomoże uchronić się przed tą straszną chorobą.Polecamy odwiedzić Objawy

2 Patologia

Objawy niedoczynności tarczycy, zwłaszcza we wczesnym stadium są prawie niewidoczne. Lekarze rzadko zwracają na nie uwagę, zwłaszcza jeśli nie są bardzo wyraźni. Dlatego najczęściej ich obecność nie powoduje podejrzenia tej choroby.

Objawy obejmują:

• nieskończone silne zmęczenie;
• uporczywy ból mięśni;
• zły stan skóry, paznokci, włosów;
• opóźnienie;
• poważne pogorszenie wzroku i słuchu;
• częste bóle głowy;
• uporczywe przeziębienia i choroby zakaźne;
• niska temperatura ciała;
• zmniejszona odporność;
• niski poziom wydajności;
• depresja, apatia;
• uporczywa senność.

cechą tych objawów jest to, że mają one podobieństwo do manifestacji ciąży i nie są dobrym powodem podejrzenia niedoczynności tarczycy. Trudno powiedzieć, ile procent kobiet w ciąży nie odczuwało takich objawów co najmniej raz. Czasami choroba nie ujawnia lub objawia się zbyt słaby na tle innych emocjonalnych i fizycznych problemów kobiet w ciąży pozostaje niewidoczny. Jednakże, jeśli występują zbyt często i przynieść dyskomfort ciąży, należy skonsultować się z lekarzem w celu identyfikacji przyczyn takiego stanu.

3 Wpływ niedoczynności tarczycy na przebieg ciąży

W przypadku niedoczynności tarczycy w czasie ciąży istnieje pewne ryzyko powikłań.Po braku hormonów tarczycy u kobiety w ciąży, przede wszystkim będzie to miało negatywny wpływ na płód. Po wykryciu choroby lekarz powinien zgłosić wszystkie możliwe komplikacje, takie jak:

• samoistne poronienie;
• przekrwienie płodu;
• różne wady rozwojowe u dziecka;
• naruszenie rozwoju umysłowego dziecka;
• wrodzona niedoczynność tarczycy u dziecka.

Kiedy kobieta doświadcza spontanicznej aborcji, musi szukać pomocy medycznej, aby w pełni zbadać tarczycę.Ponieważ jeden z powodów poronienia może być nawet najłatwiejszą formą subklinicznej niedoczynności tarczycy. W przypadku, gdy ciąża utrzymuje się i przechodzi normalnie pod nadzorem lekarzy, może pojawić się inny niebezpieczny problem związany z powtórzeniem płodu. Ten stan jest bardzo niebezpieczny dla matki i dziecka.

W wyniku ciężkiego porodu dziecko może doznać obrażeń i uszkodzić centralny układ nerwowy. A sama kobieta może mieć poważne pęknięcia krocza i szyjki macicy. Szczególnie silna niedoczynność tarczycy wpływa na płód. Pozostając jeszcze w macicy, nie otrzymuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy, a to prowadzi do tego, że dziecko rodzi się z patologią rozwoju układu nerwowego i sercowo-naczyniowego. Takie dziecko często pozostaje w tyle w rozwoju od rówieśników, zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Ale najważniejsze, że brak tych hormonów, nawet w okresie prenatalnym, będzie manifestował negatywne konsekwencje przez całe życie dziecka.

4 Niebezpieczeństwo choroby matki i płodu

Niedoczynność tarczycy aktywnie zaczyna wpływać na płód już od 9 tygodnia ciąży. Ponieważ tarczyca płodowa jeszcze nie funkcjonuje, potrzebuje hormonów matczynych, które powinny pomóc w tworzeniu i rozwoju ośrodkowego układu nerwowego. Kobiety w ciąży często nie są świadome rozwoju choroby i obowiązkowych leków, które mogłyby zrekompensować brak hormonów tarczycy, niezbędnych dla rozwoju płodowego.

Oczywiście, głównym zagrożeniem związanym z tą chorobą jest groźba przerwania ciąży. Może się zdarzyć z różnych powodów, z których jednym może być przerwanie łożyska. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo różnych patologii u płodu, opóźnienie wewnątrzmacicznego rozwoju płodu i nie wyklucza ryzyka śmierci okołoporodowej.

Niedoczynność tarczycy u kobiet w ciąży sama w sobie jest niebezpieczna, niezależnie od objawów i innych jej objawów. Ta choroba powoduje ogromne uszkodzenie ciała kobiety w ciąży. Oprócz objawów choroby istnieje również czynnik ludzki. W końcu każda matka martwi się o zdrowie nienarodzonego dziecka, co powoduje stres emocjonalny i stres dla ciężarnej kobiety. I to jest bardzo złe zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Dlatego najlepiej jest, aby ta choroba była pod nadzorem wykwalifikowanych lekarzy, którzy pomogą uratować dziecko i zapobiec niepożądanym konsekwencjom związanym z tworzeniem płodu.

5 Metody diagnostyczne

Niedoczynność tarczycy występuje u około 2-4% ciężarnych kobiet, z których wiele nawet nie podejrzewa obecności tej choroby. W wielu krajach od dawna dyskutowano o potrzebie badania kobiet w ciąży pod kątem niedoczynności tarczycy w celu wczesnego wykrycia tej choroby. To znacznie zmniejszyłoby liczbę negatywnych skutków przebiegu tej ciąży. Wielu lekarzy wysyła dodatkowe diagnozy dotyczące kobiet w ciąży, w oparciu o istniejące grupy ryzyka: kobiety

• , które zażywały lewotyroksynę w wywiadzie;
• z różnymi chorobami autoimmunologicznymi;
• mający wole;
• u kobiet poddanych operacji tarczycy.

Kobiety należące do grup ryzyka są wysyłane do diagnozy, co oznacza przeprowadzenie badań laboratoryjnych w celu wykrycia nieprawidłowości wolnej T4.Ten wskaźnik pokazuje rekompensatę za niedoczynność tarczycy. Po otrzymaniu wszystkich testów lekarz, biorąc pod uwagę wszystkie zagrożenia, wyznacza skuteczne leczenie.

Oprócz kobiet zagrożonych, istnieją również inne osoby, które skarżą się na obecność objawów podobnych do tej choroby. W takim przypadku przeprowadza się tę samą diagnozę, po czym lekarz potwierdza lub odrzuca diagnozę.

6 Metody leczenia

Po potwierdzeniu rozpoznania choroby, endokrynolog natychmiast przepisuje odpowiednią dawkę leków, które zastępują hormony tarczycy. Odbywa się to w celu znormalizowania poziomu tyroksyny w krótkim czasie, co zapewni prawidłowe ukształtowanie płodu.

Leczenie nie może ograniczać się do samych leków, ale oprócz tego należy przestrzegać diety, która wiąże się z odrzuceniem węglowodanów, tłuszczów zwierzęcych i słonych pokarmów. Konieczne jest jednak spożywanie pokarmów o dobrej zawartości błonnika, takich jak warzywa i zboża. Zrównoważona dieta nie tylko pomoże uniknąć negatywnych konsekwencji choroby, ale także będzie miała dobry wpływ na sam płód, ponieważ właściwy pokarm jest kluczem do zdrowia człowieka.

W celu prawidłowego rozwoju ciąży z niedoczynnością tarczycy należy monitorować T4 w celu dostosowania przebiegu leczenia za pomocą leków.

Dokładne dawkowanie leków pomoże dziecku prawidłowo się rozwijać i zmniejszy ryzyko patologii.

Niedoczynność tarczycy jest wystarczająco poważną chorobą, która wiąże się z pewnym ryzykiem, szczególnie jeśli dotyczy ona kobiet w ciąży. Dlatego, aby uniknąć poważnych konsekwencji tej choroby, należy początkowo skontaktować się z odpowiednim lekarzem podczas fazy planowania ciąży. Lekarz zbada ryzyko i predyspozycje organizmu na tę chorobę i określi potrzebę jej leczenia. Ale jeśli ciąża już zaszła, powinieneś uważniej słuchać swojego ciała, aby nie przegapić początku choroby.