Objawy patologiczne, taktyka leczenia i stopień niedokrwienia mózgu

1 Etiologia problemu

Przepływ krwi do tkanek mózgu jest zapewniany przez naczynia tętnicze. pochodzą z aortą i skierowany w stronę szyjki, i rozciągają się do czaszki i nie są podzielone na mniejsze tętniczek, osiągając wszystkie „narożników”, w mózgu. Zwężenie lub zablokowanie jednej z tętnic, które są wyposażone w mózgu nasycenia tlenem - jest główną przyczyną niedokrwienia mózgu. Jest to spowodowane pojawieniem się płytek. Przyczyną zablokowania tętnic są skrzepy krwi i stagnacja. Im większa wielkość zwężonej tętnicy, tym poważniejsze są konsekwencje niedokrwienia mózgu. Polecamy odwiedzić

niedrożność Czasami jedno małe tętniczki mogą być przyczyną katastrofy, ponieważ może dostarczać krew do bardzo mały, ale niezwykle ważnym obszarze mózgu. W jego pniu jest maleńka grupa komórek, które tworzą ośrodek oddechowy. Przewlekłe niedokrwienie mózgu niszczy to centrum, w wyniku czego prowadzi do śmierci. Może się to zdarzyć w wyniku tworzenia się małego zakrzepu krwi, który zamknie jeden mały arteriol.

mózgu niedokrwienie ma limitu wieku, obserwuje się nie tylko dorosłych, ale także u dzieci( nawet niemowlęta).

Co odróżnia przewlekłe niedokrwienie mózgu od ostrej postaci choroby? Różnica między postacią przewlekłą a ostrą polega na tym, że postępuje ona powoli i potajemnie. Nawet rdzenni mieszkańcy nie zawsze mogą zauważyć trwające negatywne zmiany u pacjenta. Brak szybkiego leczenia prowadzi do pojawienia się nowych objawów patologicznych.

Podczas etapu 3 choroba izolowana:

1. 1 stopień - objawy niedokrwienia mogą być niewidoczne dla innych. Mogą występować drobne zaburzenia motoryczne( zmiany w zakresie pisma ręcznego, chodu, zdolności motorycznych), osoba staje się drażliwa, czasami agresywna.
2. Przy 2 stopniach niedokrwienia pojawia się progresja objawów. Być może rozwój pozapiramidowych zaburzeń nerwów czaszkowych. U dorosłych zaburzenia emocjonalne powodują zmniejszenie zdolności umysłowych.
3. Ostatni stopień niedokrwienia mózgu charakteryzuje się poważnym zaburzeniem jego funkcji. W tym przypadku samoobsługa pacjenta jest ograniczona, co prowadzi do jego niepełnosprawności.

2 Konsekwencje niedokrwienia mózgu

Utrata przytomności lub omdlenie występuje w wyniku czasowego niedokrwienia całego mózgu. Główne przyczyny omdlenia są następujące:

• to obniżenie ciśnienia krwi( po nadmiernym odwodnieniu, na przykład podczas dyzenterii, krwawienia, po przyjęciu leków obniżających ciśnienie krwi);Zaburzenia rytmu serca
• ( przerwy w pulsacji, zbyt wolne tętno);
• Zawał mięśnia sercowego z niewydolnością lewej komory.

Przewlekłe niedokrwienie mózgu może prowadzić do udaru mózgu.

Udar niedokrwienny to martwica lub zawał części tkanki mózgowej z powodu zmniejszenia dopływu krwi tętniczej. Najczęstszą przyczyną udarów niedokrwiennych jest zakrzep krwi jednej z tętnic mózgu lub zator i zakrzepów pochodzących z innego miejsca tętnicy lub serca. Skrzepy krwi w tętnicach powstają na powierzchni płytek. Obejmują światło w płytkiej tętnicy. Prowadzi to do zatrzymania przepływu krwi do części tkanki mózgowej.

Jeśli zakrzep występuje w dużej tętnicy, może go nie zamykać.Jednakże, jeśli jego fragment pęka i płynie w kierunku, w którym tętnice są węższe, ostatecznie naczynie się zatka. Skrzepy z lewego przedsionka lub lewej komory serca wpadają do aorty. Przechodzą one do różnych naczyń tętniczych. Niektórzy mogą dotrzeć do tętnic mózgu, powodując zatory i udar niedokrwienny mózgu. Głównym powodem powstawania skrzeplin w sercu jest przewlekłe migotanie przedsionków. Brak mechanicznego skurczu przedsionkowego prowadzi do resztkowej krwi w sercu, co przyczynia się do powstawania skrzeplin. Mogą występować na nierównych powierzchniach zastawek serca.

Przejściowe niedokrwienie mózgu nie pozostawia długotrwałych skutków, ale początkowo powoduje objawy takie jak udar. Ten warunek może być jego zwiastunem. Występuje w wyniku chwilowych naruszeń dopływu krwi do określonego obszaru mózgu. Przyczyną może być małe zatłoczenie, które ostatecznie się rozpuszcza, dzięki czemu przywraca się płynność zatkanych naczyń.

3 ogniskowego niedokrwienia mózgu, t. E. Dobrze zdefiniowana część niedokrwieniem tkanki mózgowej lub nekrozy( mięśnia sercowego, udar mózgu), jest odpowiedzialny za niektóre objawy neurologiczne. Nazywa się je ogniskowymi, ponieważ nie są spowodowane uszkodzeniem całego mózgu. Rodzaj takich objawów może pomóc w znalezieniu miejsca uszkodzenia. Na przykład niedowład lewej ręki wskazuje na prawą półkulę mózgu jako miejsce uderzenia.

Za pomocą zaobserwowanych objawów określ lokalizację i wielkość udaru. W zależności od tego, które struktury mózgu zostały uszkodzone w wyniku niedokrwienia, pojawiają się różne objawy, w różnych kombinacjach i różnym stopniu nasilenia. Objawy udaru obejmują następujące objawy:

• naruszenie lub zniszczenie wrażliwości na twarzy, kończynie górnej lub całej połowie ciała;Niedowład
• lub całkowite porażenie mięśni jednego lub obu kończyn;
• zaburzenia mowy - tak zwana afazja;
• zaburzenia widzenia, np. Obustronna niedowidzenie;
• nietrzymanie moczu;
• utrata smaku;
• spowolnienie mowy;
• utrata przytomności jako pierwszy objaw udaru mózgu.

Wiele osób po udarze mózgu wie, co się z nimi dzieje. Nie mogą jednak wzywać pomocy - musi to zrobić ktoś z ich otoczenia. Objawy niedokrwienia mózgu są wskazaniem do natychmiastowej hospitalizacji. Pacjent powinien zostać umieszczony w oddziale neurologicznym tak szybko, jak to możliwe.

4 Środki diagnostyczne

Choroba niedokrwienna mózgu jest diagnozowana na podstawie badania neurologicznego.

Jeżeli objawy pacjenta wskazują, udar niedokrwienny lub guza mózgu, przeprowadzone oględziny głowy za pomocą tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Ocena stanu tętnic prowadzących krew do mózgu jest możliwa za pomocą ultradźwięków. Dokładną reprezentację tętnic uzyskuje się poprzez arteriografię - skanowanie tętnic po wprowadzeniu kontrastu. Przewlekłe niedokrwienie mózgu jest okazją do diagnozowania niewydolności serca. Ustalenie na tej podstawie dalszego leczenia jest konieczne dla zapobiegania epizodom zatoru mózgowego.

Przeprowadzane jest badanie krwi w celu oceny czynników ryzyka miażdżycy( stężenia cholesterolu i trójglicerydów) oraz testów krzepnięcia krwi.

5 Jak przebiega terapia nowoczesna?

Terapia przewlekłego niedokrwienia mózgu ma na celu szybką poprawę przepływu krwi w dotkniętym obszarze mózgu. Leczenie ma charakter objawowy i obejmuje utrzymanie optymalnego ciśnienia krwi oraz przyjmowanie leków o działaniu przeciwzakrzepowym. W przypadku udaru po ostrym stadium choroby rozpoczyna się rehabilitacja czynności ruchowej i mowa pacjenta. Musi być kontynuowany w warunkach ambulatoryjnych, często przez wiele tygodni lub miesięcy.

Proces leczenia niedokrwiennego udaru mózgu obejmuje 2 główne fazy:

• w ostrym okresie udaru niedokrwiennego;
• środki zapobiegawcze udaru niedokrwiennego.

Leczenie ostrego okresu choroby jest wielokierunkowe, składa się z procedur i stosowania leków.

Podczas pierwszych 24 godzin po udarze wykonuje się ścisłą kontrolę stanu pacjenta: monitorowanie EKG metodą EKG, ciśnienie krwi, temperaturę ciała, pomiar nasycenia tlenem;

Leczenie farmakologiczne przewlekłego niedokrwienia mózgu ma na celu usunięcie najczęstszych przyczyn udaru, czyli stagnacji lub skrzepów krwi.

Obecnie stosuje się następujące leki:

1. Leki o działaniu antyagregacyjnym - zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi, agregacji płytek. Zastosuj je w ciągu pierwszych 48 godzin po wystąpieniu objawów klinicznych. Najczęściej stosowanym jest kwas acetylosalicylowy( aspiryna).
2. Trombolityki - zadaniem tych leków jest rozpuszczenie zakrzepu zamykającego światło naczynia. Najskuteczniejsze działanie obserwuje się po zastosowaniu do 3 godzin od pojawienia się pierwszych objawów. Najczęściej stosowanymi lekami z tej grupy są rekombinowany tkankowy aktywator plazminogenu.
3. Leki przeciwzakrzepowe - w ostrej fazie choroby mają ograniczone zastosowanie. Ale są to bardzo dobre leki, które zapobiegają nawrotowi choroby. Lekiem stosowanym w terapii udarowej jest heparyna.

Ostatnim elementem zachowania w ostrej fazie udaru niedokrwiennego jest rehabilitacja. Stanowi integralną część terapii od pierwszego dnia choroby. Wcześniejsze działania podejmowane są w celu poprawy pacjenta, konsekwencje choroby będą mniejsze, a szanse na poprawę lub poprawę wydajności będą większe. Najczęstsze metody stosowane w terapii to: kinezyterapia

• , fizjoterapia;
• psychoterapia;
• tachyfilaksja;
• terapia zaburzeń afazji;
• rehabilitacja społeczna.

W ostrym okresie udaru niektórzy pacjenci w bardzo poważnym stanie mogą wymagać neurochirurgii. Operację wykonuje się w następujących przypadkach:

• złośliwego zawału w strefie zaopatrzenia w krew centralnej tętnicy mózgu;
• zawału móżdżku.

Zapobieganie powtarzającym się epizodom niedokrwienia mózgu jest przede wszystkim leczeniem w przypadku współistniejącej choroby serca. Zastosowano również leki, które zmniejszają stężenie cholesterolu i zmniejszają krzepliwość krwi.

6 Prognoza choroby

Rokowanie dla udaru niedokrwiennego zależy od rozległości i miejsca niedokrwienia mózgu, a także od czasu jego trwania.

Jeśli przyczyną udaru niedokrwiennego jest tętnica skrzepliny, objawy nasilają się wraz ze wzrostem krzepliwości krwi w czasie. Dopiero po chwili zaczyna być narażony na "rozpuszczenie".

Fragment skrzepliny krwi sprowadzanej gdzieś z przepływem krwi jest zwykle mały i łatwiejszy do rozłożenia i rozpuszczenia. Objawy udaru mają tendencję do zmniejszania się lub ustępowania w miarę upływu czasu, jeśli udar jest następstwem zablokowania tętnicy. Najpoważniejsze są na początku choroby.

Zdarza się, że większość objawów neurologicznych lub nawet wszystkie znikają, jeśli traktujesz ten stan na czas. Niestety zdarza się, że udar mózgu pozostawia trwałe uszkodzenie. Pacjent może na przykład do końca życia cierpieć na niedowład połowę ciała, a także zaburzenia mowy.