Jeśli naturalna praca przewodu pokarmowego jest zakłócona, często diagnozuje się zapalenie żołądka i jelit. Przyczyn tego rozwoju jest wiele, a nieczęste są infiltracja narządów trawiennych natury eozynofilowej.
Według danych statystycznych, w wykrywaniu eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit w 20% przypadków alergia pokarmowa występuje równolegle. A najczęściej ludzie mają więcej niż 30 lat.
W roli czynnika przyczynowego eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit jest szczególny rodzaj leukocytów, których tworzenie i lokalizacja odbywa się w tkance limfatycznej jelita.
Celem tych leukocytów jest zwalczanie patogennych mikroorganizmów. Ale gwałtowny wzrost ich liczby, spowodowany alergią pokarmową lub zatruciem i powoduje objawy eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit. W tym przypadku podrażnienie błony śluzowej wyściełającej jelita, uwolnione histaminy.
Do głównych objawów eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit należą: ból po jedzeniu, zgaga, nadmierne wydzielanie gazu i stolca.
W przypadku braku leków na czas istnieje wysokie ryzyko niedrożności jelit.
Ostre objawy z eozynofilowym zapaleniem żołądka i jelit w większości przypadków towarzyszą reakcje alergiczne, ogólne osłabienie i złe samopoczucie, niedokrwistość z niedoboru żelaza i ciężka utrata masy ciała.
Składniki przebiegu terapii lekowej określa się po serii badań.Przede wszystkim, gdy narzekają na objawy charakterystyczne dla tej choroby, zaleca się wykonanie ogólnych badań kału i krwi.
Aby uzyskać dokładną diagnozę, wykonuje się biopsję w celu oceny stopnia uszkodzenia tkanki błony śluzowej, które wyścieła jelito i żołądek.
Leczenie eozynofilowego zapalenia żołądka i jelit polega na podawaniu leków przeciwhistaminowych i hormonów kortykosteroidowych. W takim przypadku sukces w leczeniu tej choroby zależy bezpośrednio od wyboru diety i ścisłego przestrzegania zasad higieny osobistej. Z diety należy wykluczyć wszystkie pokarmy, które mogą prowadzić do reakcji alergicznej.
Interwencja chirurgiczna może być nieunikniona w niewielkiej części przypadków. Najczęściej do całkowitego wyleczenia wystarczy przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza prowadzącego i regularnie przyjmować przepisane leki.