Taką diagnozę, jako niespecyficzne wrzodziejące zapalenie jelita grubego, można dokonać tylko na podstawie wyników kilku badań: histologicznych, endoskopowych i radiologicznych. Zdarzają się przypadki, gdy dodatkowo przeprowadza się badanie bakteriologiczne kału i analizę koprologiczną.
Rozpoznanie tej choroby zapalnej odbytnicy jest formułowane z uwzględnieniem ciężkości i charakteru przebiegu choroby i jej fazy, a także przewagi procesu w jelicie. W momencie, gdy pacjenci z tą patologią zapalną zwracają się do specjalisty, częstość występowania uszkodzeń śluzu przez krwawiące wrzody wynosi praktycznie 20% z nich, to znaczy zajmuje praktycznie całą powierzchnię nabłonka jelitowego. I prawie połowa z nich ma proktosozbój lub odbytnicy.
Jak rozpoznaje się wrzodziejące zapalenie okrężnicy?
Rozpoznanie wrzodziejącego niespecyficznego zapalenia okrężnicy zwykle rozpoczyna się od analizy badania klinicznego i wykonania wywiadu( wywiadu medycznego).Konieczne jest również wyjaśnienie lekarza prowadzonego wcześniej leczenia. Podczas pierwszego badania należy również wykonać badanie palpacyjne brzucha. Przy tym z reguły ustala się bolesne objawy, które są zlokalizowane albo w całym brzuchu, albo w jego lewej części.
Rozpoznanie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego ustala się dopiero po ocenie klinicznym obrazu choroby, a także uzyskano dane z badań radiologicznych i endoskopowych. Tylko dają najbardziej kompletny obraz kliniczny choroby. Głównymi metodami diagnostycznymi, które mogą dokładnie wykryć wrzodziejące zapalenie jelita grubego, są: kolonoskopia
- .Pozwala szczegółowo zbadać wewnętrzne ściany i światło jelita grubego;Badanie rentgenowskie
- z użyciem baru i irygoskopii umożliwia wykrycie patologicznych wad błony śluzowej, a także zmian w wielkości( zwężenie światła) jelit i zaburzeń perystaltyki;
- Do wizualizacji narządu trawiennego najbardziej skuteczną metodą jest diagnostyka za pomocą tomografii komputerowej.
Ponadto, z nieswoistym wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, konieczne jest wprowadzenie do coprogramu .To jest test na ukrytą krew.
Jest to niezbędne w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i diagnostyki laboratoryjnej. W ramach jej badań, takich jak ogólne i biochemiczne badanie krwi, które wykazują pełny obraz stanu zapalnego, a także może sygnalizować obecność jakichkolwiek towarzyszących patologii u pacjenta.
W wyniku tych badań staje się możliwe nie tylko prawidłowe zdiagnozowanie, ale także identyfikacja komórek patologicznych, które doprowadziły do rozwoju wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Dzięki tym metodom można przepisać odpowiednią terapię z użyciem pojedynczych przeciwciał mono , które są najnowocześniejszymi lekami.
Ich działanie polega na tym, że oni wybrać i „tag” przeciwciał przyczyniających się do rozwoju wrzodziejące zapalenie jelita grubego, a to pomaga komórki odpornościowe w organizmie, ich znaleźć i zabić.Z tego powodu przeciwciała monokrystaliczne są używane przez specjalistów tak często, gdy przepisują leki. Rozpoznanie różnicowe
wrzodziejącego zapalenia okrężnicy
obrazu klinicznego choroby zapalnej jelit, są często bardzo podobne do innych chorób jelita, które mogą mieć etiologię zarówno niezakaźny i zakaźnych, różnicowaniu jest zatem wymagana niezawodność.
objawy wrzodziejące zapalenie jelita grubego zazwyczaj bierze się pod przykrywką innych chorób jelita. Zwykle jest to takie:
- Pierwszy objaw choroby jest podobny do ostrej czerwonki. Dlatego, aby zapobiec błędom w diagnozie, konieczne są dane z badania bakteriologicznego i sigmoidoskopii;
- Salmonelloza jest również dość często podobna do wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, ponieważ ma podobne objawy( gorączka i biegunka).Jedyna różnica między tymi chorobami polega na tym, że biegunka z krwią pojawia się dopiero w drugim tygodniu po wystąpieniu choroby w przypadku salmonellozy;
- Należy również zauważyć i choroby, takie jak rzekomobłoniaste zapalenie jelit, rzeżączkowe zapalenie odbytu i niektóre patologie wirusowe. Mogą być również maskowane z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, a bez specjalnej diagnostyki różnicowej dość trudno jest rozróżnić ich wzorce kliniczne.
Najtrudniejsze jest rozpoznanie różnicowe między takim zapaleniem okrężnicy, jak wrzodziejące i niedokrwienne, a także chorobą Leśniowskiego-Crohna. Wynika to z faktu, że choroby te mają wiele wspólnego w ich klinicznym wzorze wycieku.
Z tego wszystkiego wynika, że możliwe jest ustalenie dokładnej diagnozy dopiero po przeprowadzeniu niezbędnych badań.