Ostre zapalenie trzustki może rozwijać się na dwa sposoby - ciężki i lekki. Sposoby leczenia takiej choroby zależą właśnie od jej nasilenia. Odmiana ciężka jest najbardziej niebezpieczna, ponieważ zachodzi bardzo szybko i charakteryzuje się rozległymi nekrotycznymi formami aseptycznymi właściwościami.
Choroba ta występuje w kilku etapach. Każdy z nich ma swoją własną charakterystykę i cechy prądu.
W pierwszym stadium choroby( do 36 godzin) powstają nekrotyczne formacje o różnej wielkości, toksykoza jest spowodowana przez hiperfermentację, a czasami wstrząs endotoksyczny i niewydolność narządów. Pierwszy etap ostrego zapalenia trzustki nazywa się enzymem.
Następuje reaktywny etap rozwoju. Ten etap wynika z reakcji ciała ludzkiego na już uformowane ogniska nekrotycznych formacji. Co do zasady, w fazie reaktywnej ciężkiej postaci choroby, takiej jak ostre niszczycielskie zapalenie trzustki, martwica już w pełni ukształtowała się i nie wzrasta dalej. Ogniska martwicy mogą być zlokalizowane bezpośrednio w trzustce lub rozprzestrzenione dalej do jamy brzusznej.
Następny, trzeci etap tej choroby charakteryzuje się procesami topienia nekrozy i ich sekwestracji. W ciężkich postaciach zapalenia trzustki, co do zasady, trzeciemu etapowi choroby towarzyszy rozwój powikłań ropnej natury.
Jeśli u pacjenta występuje ciężkie ostre zapalenie trzustki, prawdopodobieństwo zgonu może być większe niż 50% całkowitej liczby przypadków takiej choroby. Dlatego szczególnie ważne jest, natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów, zapewnienie natychmiastowej opieki medycznej dla pacjenta. Ciężka postać tej choroby stanowi około 5% ogólnej liczby chorób układu trawiennego.
Choroba jest leczona tylko w szpitalu wielozadaniowym, a proces zapalny rozwija się tak szybko, że liczba trafia do zegara. I to właśnie skuteczność przepisanego leczenia i terminowa diagnoza determinuje życie i zdrowie pacjenta.
Leczenie takiej choroby, głównie mające na celu usunięcie pacjenta ze stanu szoku( zarówno bólu, jak i toksyczności), a dopiero potem wyeliminowanie ognisk nekrotycznych formacji, tłumienie ognisk septycznych i procesów ropnych.
Pomimo szybkiego rozwoju takich chorób, pełne przywrócenie funkcji trzustki jest długim i trudnym procesem.