Tak poważna i poważna choroba narządów trawiennych jak choroba Leśniowskiego-Crohna wymaga odpowiedniego leczenia, które na wczesnym etapie polega na terapii lekowej z wyznaczeniem pewnych leków. Celem ich stosowania w tej chorobie jest:
- Calling i najbardziej długotrwałe utrzymywanie remisji;
- Minimalizowanie wszelkich działań niepożądanych związanych z tą patologią;
- Poprawa standardu życia pacjenta.
Wybór przez specjalistę leku do terapii lekowej choroby Leśniowskiego-Crohna zależy od powikłań, nasilenia i lokalizacji patologii pacjenta. Aby uzyskać najbardziej optymalny efekt z trwających procedur terapeutycznych, konieczna jest najdokładniejsza i najbardziej pouczająca diagnoza tej choroby. Zwykle przeprowadza się to za pomocą drogich procedur inwazyjnych, takich jak kolonoskopia lub endoskopia, które są bolesne dla osoby.
Calprotectin na chorobę Leśniowskiego-Crohna
Aby uniknąć kosztownych i bolesnych zabiegów, stosuje się alternatywną metodę badania u wszystkich pacjentów podejrzanych o chorobę Leśniowskiego-Crohna. Jest to mniej kosztowny nieinwazyjny test, który jest przeprowadzany w celu określenia ilościowej dostępności kalprotektyny w kale. Ta metoda dowiodła swojej informatywności we wczesnej diagnozie choroby. Pozwala wybrać pacjentów, którzy będą potrzebować kolonoskopii do odpowiedniego leczenia.
Za pomocą kalprotektyny można określić nie tylko intensywność przebiegu choroby, ale także reakcję organizmu na przepisane leki, a także przewidzieć zaostrzenie się patologii lub udowodnić początek remisji. Na wzrost prawdopodobieństwa wznowy klinicznej choroby Leśniowskiego-Crohna wskazuje zwiększenie zawartości kalprotektyny w kale, co potwierdza początek stanu zapalnego.
A co szczególnie dobre, test ten jest skuteczny nawet w przypadku, gdy białko C-reaktywne ma normalne wartości. Dzięki kalprotektynie w kale możliwe jest wybranie z pacjentem, z największą dokładnością, odpowiednich leków, dzięki którym obecne leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna da najlepsze wyniki.
Leki stosowane w chorobie Leśniowskiego-Crohna
Podejście do leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna za pomocą leków powinno być zgodne. Pierwszym etapem jest wywołanie remisji klinicznej, a drugie - utrzymanie. Najbardziej skuteczne środki, których działanie jest skierowane na wywoływanie remisji z tą patologią narządów trawiennych, są reprezentowane przez takie leki jak Salofalk, Azathioprine i Prednisolone, które zmniejszają częstotliwość nawrotów.
Azatiopryna w chorobie Leśniowskiego-Crohna jest wypisana do pacjenta na cięższym etapie przebiegu choroby. Należy do klasy leków, które blokują aktywność układu odpornościowego. Dzięki temu działaniu ten lek zmniejsza objawy, które są obecne w tej zapalnej patologii narządów trawiennych. Wskazania do stosowania azatiopryny są następujące:
- Częste zaostrzenia choroby i zależność hormonalna pacjenta. W tym przypadku jest on stosowany jako lek wspomagający;
- Powikłania pooperacyjne. Jest używany do ich zapobiegania;
- Powikłania okołoporodowe.
Ale też ma efekt uboczny. Dzięki przyjęciu azatiopryny i podobnym efektom oznacza to, że ciało pacjenta staje się najbardziej narażone na różne infekcje.
Ponadto Azathioprine ma jeszcze jedną wadę.Działanie tego leku w chorobie Leśniowskiego-Crohna zaczyna pojawiać się dopiero po 3-4 miesiącach, aw niektórych przypadkach nawet po sześciu miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Dlatego zaleca się łączenie go z innymi lekami, których efekt jest szybszy. Wśród nich, w celach terapeutycznych, najczęściej stosuje się prednizolon.
Jest to lek glikokortykosteroidowy, który ma ogromny wpływ na metabolizm. Prednizolon w chorobie Leśniowskiego-Crohna jest przepisywany jako środek przeciwalergiczny i przeciwzapalny. Ponadto, przy tej chorobie stosuje się jej właściwości immunosupresyjne.
Oprócz prednizolonu, pacjenci są zalecani do stosowania takich leków, jak Salofalk. Jest również lekiem przeciwzapalnym jelitowym, który działa poprzez syntezę leukotrienów i prostaglandyn, a także hamuje działanie lipooksygenazy neutrofilowej, działanie przeciwzapalne. Ponadto Salofalk jest doskonałym przeciwutleniaczem.
Ale ten lek ma wiele przeciwwskazań, które sprawiają, że stosowanie Salofalk w chorobie Leśniowskiego-Crohna jest niepożądane. Jest to zbyt mały wiek pacjenta( do 2 lat), choroba wrzodowa, niewydolność wątroby lub nerek, a także indywidualna nietolerancja kwasu salicylowego.